самасузіра́нне, ‑я, н.

1. Разглядванне, сузіранне сябе.

2. Паглыбленне ў сябе, у свой унутраны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікае паглыбленне ў чым-н.; ямка.

Л. зуба.

|| памянш. лу́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

увагну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прагнуцца ўнутр, утварыўшы паглыбленне.

2. Сагнуцца пад цяжарам чаго-н.; згорбіцца.

|| незак. угіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лу́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікае паглыбленне; ямка. Лункі для пасадкі расады. □ Асфальт вуліцы быў сухі і шэры ў цьмяным святле ліхтароў, пабялелі толькі лункі каля ліп і каштанаў. Шамякін. // Спец. Паглыбленне ў сківіцы, дзе знаходзіцца корань зуба. Лунка зуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́емка ж

1. гл выманне;

2. (паглыбленне) Vertíefung f -, -en; Áushöhlung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пазако́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Паклаўшы ў якое-н. паглыбленне, засыпаць зверху — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

П. у пясок.

2. што. Засыпаць, зараўнаваць усё, многае.

П. ямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ло́гава, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Паглыбленне ў зямлі, якое служыць жыллём зверу.

Воўчае л.

2. перан. Месца размяшчэння варожых сіл (разм.).

Фашысцкае л.

3. перан. Убогае жыллё; неахайная пасцель чалавека (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ло́жа², -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Месца для спання, пасцель (уст.).

2. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ водны паток.

Л. ракі.

◊

Пракрустава ложа (кніжн.) — мерка, пад якую сілком падганяюць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bay​4 [beɪ] n. ні́ша; паглыбле́нне ў сцяне́; усту́п; праём;

a horse bay сто́йла, за́гарадка для каня́;

a sick bay шпіта́льная пала́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

polaryzacja

ж.

1. палярызацыя;

2. перан. паглыбленне разыходжанняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)