Наста́ўнік ’выкладчык’ (Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), ’настаўнік; натхніцель’ (ТСБМ); яшчэ ў 20‑я гады ўжывалася ў літаратурнай мове побач з русізмам вучы́цель, вучы́целька. Відаць, семантычны наватвор на базе народнага наста́віць ’навучыць’, першапачаткова з наставіць на пуць, параўн. наставіць пуць ’абраць жыццёвы шлях’ (Сл. ПЗБ), настаўля́ць ’павучаць’ (там жа), або праз рус. (ц.-слав.) са ст.-слав. наставьникъ ’кіраўнік, майстар, правадыр’, што атрымала больш вузкае значэнне ’духоўны настаўнік, натхніцель’; параўн. наста́ва ’наглядчык, наглядальнік’ (Сл. ПЗБ). Да ста́віць, стаўля́ць (гл.).

Настаўні́к, настаўні́ч ’талакнянка’ (пух., Жыв. сл.). Таго ж паходжання, што і настаноўнік (гл.); да ставіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

preach

[pri:tʃ]

v.

1) прапаве́даваць

to preach the Gospel — прапаве́даваць Эва́нгельле, навуча́ць Эва́нгельлю

2) каза́ць каза́ньне

3) павуча́ць, дава́ць павуча́льныя пара́ды, настаўле́ньні, закліка́ць да чаго́-н.

He preached patience and moderation — Ён мо́цна закліка́ў да цярплі́васьці й памярко́ўнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ustawiać

незак.

1. ставіць; расстаўляць; размяшчаць;

ustawiać książki na półkach — расстаўляць кнігі на паліцах;

2. ставіць, настаўляць, настройваць;

ustawiać budzik — настаўляць (ставіць) будзільнік;

3. разм. павучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наставле́ние ср.

1. (действие) павуча́нне, -ння ср.; наву́ка, -кі ж.;

2. (поучение) настаўле́нне, -ння ср., павуча́нне, -ння ср., наву́ка, -кі ж.; (указание, совет) указа́нне, -ння ср., пара́да, -ды ж.;

чита́ть наставле́ния павуча́ць;

3. (руководство, инструкция) настаўле́нне, -ння ср., інстру́кцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

upominać

upomina|ć

незак. кніжн. kogo павучаць каго; рабіць заўвагі каму;

mama ~ła nas za trzymanie łokci na stole — мама рабіла нам заўвагі, каб не трымалі локці на стале

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vórzeichnen

vt

1) (j-m) пака́зваць, як малява́ць (каму-н. што-н.)

2) (j-m) ука́зваць (каму-н.), павуча́ць (каго-н.)

j-m sein Verhálten ~ — інструктава́ць каго́-н., як сябе́ паво́дзіць

3) абазнача́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Надэ́чыць 1 ’падбухторыць’, над§чыцца ’падбухторыце^’, надраны ’падбухтораны’ (Яўс.). Утворана ад dŚчbiць ’паву чаць, падбухторваць’, дЗчыцца ’навучацца, пераймаць’, д$чаны ’навучаны’, для якіх не выключана аднолькавае паходжанне з бачыць ’гаварыць’, нaдśчыць ’нагаварыць’, што выводзяцца з літ. dėti ’абгаворваць’ (Сл. ПЗБ, 182). Можна меркаваць і пра блізкасць да дзеяслова незакончанага трывання дукаваць ’павучаць, падбухторваць’ (гл.), форма закончанага трывання ад якога была б над укаваць або *навучыць, што вельмі блізка фармальна і семантычна да разглядаемага слова.

◎ Надэ́чыць 2 Змяшчаць’ (Каханоўскі, Повязь часоў. Мн., 1985, 87), з тэксту не відаць, дзе распаўсюджана слова. Каханоўскі спрабуе звязаць з уласнай назвай Маладэнна, якая этымалагізуецца як ’малазмяшчальнае месца’, паколькі населены пункт быў заснаваны паміж поймай ракі і Ашмянскім узвышшам. Няясна, магчыма звязана з літ. dėti ’класці, змяшчаць’, nudėti ’залажыць, засунуць’, што адпавядае слав. *detiy адно са значэнняў якога ’дзець, класці, змяшчаць’ (гл. Абаеў, ВЯ, 1988, 3, 36); тады назва горада рэканструюецца як *malo‑detь‑no (суч. Маладзечна).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

admonish

[ədˈmɑ:nɪʃ]

v.t.

1) перасьцерага́ць

2) ушчува́ць, дакара́ць, рабі́ць заўва́гу або́ вымо́ву

The teacher admonished the student for his careless work — Наста́ўнік зрабі́ў ву́чню заўва́гу за нядба́йную пра́цу

3) ра́дзіць, павуча́ць

Their guide admonished the mountain climbers to follow him carefully — Правадні́к павуча́ў альпіні́стаў, каб яны́ асьцяро́жна ішлі́ за і́м

4) нага́дваць

She admonished him of his obligation — Яна́ нагада́ла яму́ пра яго́нае абавяза́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uczyć

незак.

1. czego вучыць, навучаць чаму;

uczyć kogo matematyki (polskiego) — вучыць каго матэматыцы (польскай мове);

2. выкладаць;

uczyć w podstawówce — выкладаць у сярэдняй школе;

3. павучаць;

nie ucz ojca dzieci robić — не вучы акуня (качаня) плаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)