Скарпіён ‘ядавіты павук’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), ст.-бел. скоропей ‘тс’. Карскі (1, 257) прыводзіць склонавую форму слова з т. зв. другім поўнагалоссем ст.-бел. скоропіѧмъ (XVI ст.), для якой падае рэканструяваную аснову *skъr̥p‑. Запазычана з ст.-слав. скоръпии, што з грэч. σκορπίος ‘тс’ (Фасмер 3, 654). Сучаснае беларускае слова, відаць, з рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аранеяло́гія

(ад лац. aranea = павук + -логія)

раздзел арахналогіі, які вывучае павукоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

арахнало́гія

(ад гр. arachne = павук + -логія)

раздзел заалогіі, які вывучае павукападобных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гнафо́за

(н.-лац. gnaphosa)

павук сям. гнафазідаў, які жыве пад камянямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зо́ра

(н.-лац. zora)

павук сям. клубіянідаў, які пашыраны ў лясах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мізуме́напс

(н.-лац. misumenops)

павук сям. бакаходаў, які жыве на кветках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пізау́ра

(н.-лац. pisaura)

павук сям. пізауравых; жыве на ўзлесках, палянках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Пу́цак ’таўсцяк’, памянш. пуначак (пу́цочек) ’поўненькае, тоўсценькае дзіця’ (Нас.), сюды ж польск. pucek ’тс’, якое Банькоўскі (2, 962) лічыць утварэннем няпэўнага паходжання. Да пу́ца (гл.).

◎ Пуца́к ’пацук’ (віц., беш., Нар. сл.; в.-дзв., рас., Сл. ПЗБ; ЛА, 1), пуцу́к ’тс’ (глыб., ЛА, 1). Аналагічнае да пувак ’павук’ (гл.), магчыма, пад уплывам пучкаваты ’таўставаты’ (Нас.). Гл. пуіуук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затка́ць сов.

1. (начать ткать) затка́ть;

2. (покрыть сплошь тканым узором) затка́ть;

3. (затянуть густой сетью) затка́ть, заплести́;

паву́к ~ка́ў кут павуці́ннем — пау́к затка́л (заплёл) у́гол паути́ной

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аркто́за

(н.-лац. arctosa)

павук сям. ліказідаў, які жыве па берагах вадаёмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)