ста́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. Тое, што і жабрак; падарожны (божы) чалавек, вястун. (уст.)

С.-лірнік.

2. Манах, вопытны падзвіжнік, які валодае духоўнай мудрасцю і жыватворнай сілай дапамагаць малітвай і парадай.

Опцінскія старцы.

Празарлівы с.

3. Паважаны стары чалавек.

Мудры с.

|| ж. старчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

éhrwürdig

a пачэ́сны; паважа́ны, які́ заслуго́ўвае пава́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

geéhrt

a

sehr ~er — (ве́льмі) паважа́ны, шано́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dostojny

1. паважаны, шаноўны;

2. ганаровы; высокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

worshipful [ˈwɜ:ʃɪpfəl] adj.

1. які́ пакланяецца, го́рача лю́біць, абагаўля́е

2. fml шано́ўны, паважа́ны;

Right Worshipful высокашано́ўны, высокапаважа́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пачці́вы, пацці́вы ’паважаны, шаноўны’, ’значны’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Грыг., Нас., Касп.). З польск. poczciwy, poćciwy ’тс’. Да po‑ і čьti‑/čet‑/čit‑ (гл. чэсць, чыта́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аксака́л

(цюрк. āqsaqal, ад āq = белы + saqal = барада)

паважаны, умудроны жыццём чалавек у народаў Сярэд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

éhrsam

a

1) шано́ўны, паважа́ны, прысто́йны

2) сці́плы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыбы́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і прыбытковы (у 2 знач.). Пісаў яму Уласюк. «Паважаны дзядзька Андрэй! Калі Вы не маеце дужа прыбытных заробкаў, дык прыязджайце да нас: работа для Вас знойдзецца». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wielce

вельмі, надта;

wielce szanowny — глыбока паважаны; найшаноўнейшы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)