Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абнядо́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і абяздолены.
2.узнач.наз.абнядо́лены, ‑ага, м.; абнядо́леная, ‑ай, ж. Той, хто пазбаўлены долі; няшчасны. Сагрэць трэ было Беспрытоннага, Слёзы высушыць Абнядоленым.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збе́днены, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад збедніць.
2. Які збедніўся, стаў або прыкінуўся бедным і няшчасным. Яны ўперад ідуць Шляхам бітым, ясным, Ты [аднаасобнік] пляцешся ў хвасце, Збеднены, няшчасны.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малале́цтва, ‑а, н.
Тое, што і маленства. Ой ты, маё сонца, Як жа свеціш ясна! Дзе ж было раней ты, Як быў я няшчасны? Як я ў малалецтве Радасці не ведаў.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Únglücksfall
m -(e)s, -fälle няшча́сны вы́падак, катастро́фа, ава́рыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vere est miser, culpa est sua quisquis miser
Той сапраўды няшчасны, хто няшчасны па сваёй віне.
Тот истинно несчастен, кто несчастен по своей вине.
бел. Часам чалавек сам сабе горшы непрыяцель.
рус. Тот дурак, кто сам себе враг. Глупый гость будет угощать хозяина. Глупого долю наперёд едят.
фр. Bien fou qui s’oublie (Глуп тот, кто себя забывает).
англ. He that seeks trouble, never misses (Кто ищет беды, всегда находит).
нем. Ein jeder ist sich selbst der größte Feind (Каждый сам себе наибольший враг).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
рабо́тнічак, ‑чка, м.
Памянш.-ласк.да работнік. //Разм.зневаж. Пра дрэннага работніка. — Работнічак, танцор няшчасны, а машыну я за цябе ачышчаць буду, га-а?Вышынскі.Анатоль паківаў галавою: — Ну і работнічак будзе Івану.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гаро́тны ’гаротны, няшчасны’, гаро́тнік ’тс’ (БРС, Шат., Касп.), гаро́тніца (Шат.). Параўн. далей гаро́тнасць (БРС). У аснове ляжыць *gorʼetьnъ (< *gorʼeta < *gorʼe). Параўн. напісанне ў Насовіча: горе́тникъ.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліхту́га ’бедства, няшчасны выпадак’ (БРС), ’перасыханне рэчкі’ (стаўб., Жд. 2). Беларускае. Магчыма, з ліхата ’зло, няшчасце’ пры дапамозе суфікса ‑уга (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 66).