Мурза́ч ’нягоднік’ (пін., Сл. Брэс.). У выніку кантамінацыі лексем му́рза 1, мурза́ты і мярзотнік, тураў. мерза́ву ’нягоднік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unutterable [ʌnˈʌtərəbl] adj. fml невыка́зны, невымо́ўны;

unutterable joy неапіса́льная ра́дасць;

an unutterable scoundrel страшэ́нны няго́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wretch [retʃ] n.

1. гаро́тнік, няшча́сны чалаве́к;

a poor wretch бедала́га

2. joc. няго́днік, сараматні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rácker

m -s, - разм. шэ́льма, няго́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sáukerl

m -s, -e паску́днік, няго́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schuft

m -es, -e падэ́рга, няго́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Нягі́дны ’дрэнны, шкодны’ (Касп.), ’чорт, нячысцік’: «Нябожчыца Міхасіха бачыла нявіднага» (Гарэцкі), сюды ж нягоднік ’нягоднік’ (Касп.). Украінізм? Параўн. укр. негідний ’няварты, паганы, агідны, брыдкі’, негіднік ’нягоднік’, аднак геаграфія слова пярэчыць такому дапушчэнню. Відаць, кантамінацыя нягодны і агідны (гл. агіда, гідзіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nędznik

м. нягоднік; падлюга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szubrawiec

м. нягоднік; мярзотнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

huncwot

м. нягоднік, паганец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)