дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паталогіі. Паталагічная анатомія. Паталагічныя роды.

2. перан. Кніжн. Хваравіта-ненармальны. У жонкі Яраша рэўнасць набывае амаль што паталагічны характар, даходзіць да хваравітасці. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábartig

a анама́льны, ненарма́льны, перакру́чаны; які́ звёўся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анама́льны

(лац.апотаііз, ад гр. anomalos)

які адхіляецца ад нормы, ад агульнай заканамернасці, ненармальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

які мае фізічныя або псіхічныя недахопы; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

deranged

[dɪˈreɪndʒd]

adj.

1) бязла́дны, пераблы́таны

2) ненарма́льны, звар’яце́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

maniacal

[məˈnaɪəkəl]

adj.

1) манья́цкі, маніяка́льны

2) ненарма́льны, вар’я́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abnormal

[æbˈnɔrməl]

adj.

ненарма́льны; нязвыча́йны, ненатура́льны; анама́льны; нетыпо́вы, нестанда́ртны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тро́нутый​II прич.

1. (растроганный) узру́шаны, узвару́шаны, крану́ты, расчу́лены;

2. (ненормальный, психически больной) разг. ненарма́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Махлю́й ’дурнаваты’ (міёр., З нар. сл.), ’цюхця, павольны, няцямкі, тупы, неразумны’ (полац., А. Баханькоў). Відавочна, ад махла (гл.), якое ад махаць ’хлусіць са зменай семантыкі: ’хлус’ > ’ненармальны’ > ’дурны’. Гл. таксама махале́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)