збрысці́, збрыду, збрыдзеш, збрыдзе; збрыдзём, збрыдзяце; зак.

Разм. Сысці куды‑н., пакінуўшы сваё месца. Цяля збрыло невядома куды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нізве́сна ’невядома’ (Ян.). З рус. неизвестно ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́куды.

1. прысл. Кудысьці, невядома куды.

Н. ж вядзе гэта сцежка.

2. безас., у знач. вык., з інф. Няма месца (куды б можна было адправіцца, змясціць каго-, што-н.).

Ехаць н.

Далей ісці н.

◊

Далей некуды (разм.) — горш не можа быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́хта, не́кага, не́каму, не́кага, не́кім, аб не́кім, займ. неазнач.

1. Невядома хто, нейкі чалавек.

Н. стукаў у дзверы.

2. Якісьці мала каму вядомы чалавек (у спалучэнні з прозвішчам, імем).

Н.

Іваноў.

3. Які-н. чалавек, усё роўна хто; хто-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ала́х, ‑а, м.

Назва бога ў мусульман.

•••

Адзін алах ведае — нікому не вядома.

Алах яго ведае — невядома, не ведаю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

x-fach, x-mal

a невядо́ма ко́лькі разо́ў, шматразо́ва, неаднаразо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fráglich

a няпэўны, спрэ́чны

es ist noch ~ — гэ́та яшчэ́ невядо́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Немала́ду (німала́ду) ’невядома’ (Янк. 1), ’без прычыны, немаведама за што’ (Некр.), немаладу́ ’невядома; вельмі многа’ (саліг., гл. Мат-лы науч.-теор. конф. Мин. пед. ин-та. Мн., 1966, 9). Са спалучэння няма́ ла́ду, гл. лад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unaccountable [ˌʌnəˈkaʊntəbl] adj. fml

1. не зразуме́лы, невытлумача́льны; дзі́ўны;

For some unaccountable reason, the letter never arrived. Невядома чаму, але ліст не атрымалі.

2. неадка́зны, безадка́зны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Куды́сь ’невядома куды’ (ТСБМ, Сержп. Пр., Гарэц.). Гл. куды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)