heading

[ˈhedɪŋ]

n.

загало́вак -ўку m., на́дпіс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

надпіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што.

Зрабіць на чым‑н. надпіс. Папас паклаў ліст у канверт, падпісаў на канверце адрас і зноў неяк супраць жадання пачаў услухоўвацца ў цішыню ночы, не кратаючыся з крэсла. Галавач. // Змясціць надпіс зверху чаго‑н. напісаняга, намаляванага. Надпісаць над радком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэкст твора, напісаны рукой аўтара.

А. паэмы «Курган».

2. Уласнаручны, звычайна памятны, надпіс ці подпіс.

Узяць а. у вядомага артыста.

|| прым. аўтаграфі́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цітр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Надпіс на кадры ў кінафільме, што перадае словы дзеючых асоб.

2. -у. У хіміі: канцэнтрацыя раствору, што ўжываецца для цітравання.

|| прым. ці́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да аўтографа. Аўтаграфічная калекцыя.

2. Які з’яўляецца аўтографам. Аўтаграфічны надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Драпаючы чым‑н. вострым, зняць, саскрэбці. Здрапаць надпіс. Здрапаць фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этике́тный в разн. знач. этыке́тны;

этике́тная улы́бка этыке́тная ўсме́шка;

этике́тная на́дпись этыке́тны на́дпіс.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паказа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Надпіс, стрэлка, прыбор ці іншае прыстасаванне, якое паказвае што-н.

П. дарог.

Светлавы п.

П. скорасці.

2. Даведачныя кнігі або даведачны спіс у кнізе.

Бібліяграфічны п.

Чыгуначны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ínschrift

f -, -en на́дпіс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inscription

[ɪnˈskrɪpʃən]

n.

1) на́дпіс -у m.

2) прысьвячэ́ньне (кні́гі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)