◎ Нары́каціць (нарыкоціць) ’натрапіць, наскочыць незнарок’, ’набраць, назбіраць’ (ТС). Няясна, магчыма, звязана з парыцца ’наткнуцца, напароцца’ (ТС) ад рыць ’рыць, разграбаць’, нарынуць ’натрапіць’ (ТС) ад рынуць (гл.), параўн. балг. рина ’разграбаць, ачышчаць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

impet, ~u

м. імклівасць; імпэт; сіла;

z ~em — з імпэтам; імкліва;

nabrać ~u — набраць імпэту; набраць сілу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ачко́, -а́, мн. -і́, -о́ў, н.

1. Значок на ігральнай карце або косці, які абазначае яе вартасць і значэнне ў гульні.

2. Адзінка падліку выйгрышаў у спаборніцтвах, у спартыўных гульнях.

Набраць большую колькасць ачкоў.

3. Від азартнай карцёжнай гульні.

Гуляць у а.

|| прым. ачко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ergáttern

vt разм.

1) раздабы́ць, атрыма́ць (хітрасцю); вы́прасіць

2) набра́ць, нахапа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разбе́гчыся

1. (набраць хуткасць) Ánlauf néhmen*;

2. (у розных напрамках) aus¦einánder láufen*, aus¦einánder rénnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уразбі́ўку, прысл.

Не захоўваючы парадку размяшчэння, паслядоўнасці, не падрад. Правяраць табліцу множання ўразбіўку. // Спец. З разрэджанай расстаноўкай літар у слове для выдзялення яго ў тэксце. Набраць слова ўразбіўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прато́чны, ‑ая, ‑ае.

Цякучы, не стаячы (пра ваду). Праточная вада. // З цякучай, не стаячай вадой. Я бяру кацялок і іду з ім да праточнай канавы спаласнуць, набраць вады. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozspacjować

зак. палігр. зрабіць разрадку, набраць у разрадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Набор 1 ’неабходны матэрыял, каб пашыць боты’ (в.-дзв., Шатал., Жд. 2). Ад устар. набіра́ць ’купляць матэрыял (у магазіне ў адрозненне ад вырабленага самім)’.

Набор 2 ’каменне (у печцы, лазні)’ (рагач., Мат. Гом.). Магчыма, ад набра́ць ’назбіраць (у кучу)’. Гл. браць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набіра́ць несов.

1. в разн. знач. набира́ть; (грибы, ягоды — ещё) собира́ть;

2. покупа́ть;

1, 2 см. набра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)