unemployed [ˌʌnɪmˈplɔɪd] n., adj.

1. беспрацо́ўны;

the unemployed беспрацо́ўныя

2. незаня́ты, нескарыста́ны;

unemployed capital мёртвы капіта́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

umarły

1. мёртвы;

2. м. нябожчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сты́лы ‘халодны’ (Сцяшк. Сл.; чач., ЖНС), ‘застылы, скачанелы, мёртвы’ (ТС, Пятк. 2, Растарг.). Дзеепрыметнік ад стыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гіт, ‑у, М гіце, м.

Прабег каня на кароткую адлегласць (у конна-рысістым спорце).

•••

Мёртвы гіт — прыход коней да фінішу з аднолькавай скорасцю.

[Англ. heat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dead center, dead centre

1) дакла́дная сярэ́дзіна

2) мёртвы пункт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зыбь ж. зыб, род. зы́бу м., зы́банне, -ння ср.;

мёртвая зыбь мёртвы зыб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мёртва,

1. Прысл. да мёртвы (у 1, 2, 4 знач.).

2. безас. у знач. вык. Ціха, вяла, змярцвела. Ціха, мёртва і тужліва, Толькі лускае мароз. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўжывы́, ‑ая, ‑ое.

1. Блізкі да смерці, амаль мёртвы. Напаўжывы ад голаду.

2. перан. Які зусім аслабеў, страціў сілы ад якога‑н. перажывання. Напаўжывы ад страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амярцве́лы

1. (мёртвы – пра клеткі і г. д) ábgestorben;

2. (нерухомы) erstárrt; réglos, léblos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Змартве́нне, змартве́ня ’гора’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zmartwienie ’непрыемнасць’ ад z‑martw‑ić ’стаць прычынай смутку’, уст. ’забіць’. Корань martw‑ гл. мёртвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)