во́сенню, прысл.

У асенні час. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растаўсцець Мядзведзь не ў меру змог. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́ка (дзіцячае) ’мядзведзь’ (Янк. 2, Сцяшк.), рус. смал. ’нячысцік, якім у цемры палохаюць дзяцей’, ст.-рус. мека ’мядзведзь’, ц.-слав. мечька, чэш., ст.-слав. мечька ’тс’, серб.-харв. ме̏чка ’мядзведзіца’, макед. мечар, балг. мечка, мечкон, мечкун, мечок, мечор ’мядзведзь (самец)’. Ме́ка ад мечка, якое з’яўляецца скарочанай табуістычнай формай ад medvědь (Бернекер, 2, 30; Брукнер, KZ, 43, 307; Фасмер, 2, 613). Мена d > č, як t > č у чэш. kočka (ад kot) ’кошка’ (БЕР, 3, 777–8).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Petz

Meister ~ m -s пэц (мядзведзь у казках)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

абэ́рак, ‑рка, м.

Польскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе. У польцы і абэрку.. [Ян Янавіч] таптаўся адзін, як вучоны мядзведзь. Брыль.

[Польск. oberek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́злі

(англ. grizzly)

буры мядзведзь, які водзіцца на Алясцы і ў заходніх раёнах Канады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

растлусце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца тлустым, растаўсцець. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растлусцець Мядзведзь не ў меру змог. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ры

1. braun;

бу́ры ву́галь Bráunkohle f -, -n;

бу́ры мядзве́дзь Bráunbär m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Медаед 1 ’мядзведзь’ (Эр.). Магчыма, вельмі старое ўтварэнне накшталт прасл. medvědь ’тс’, якое да мёд і е́сці (гл.). Параўн. новае рус. сарат. медоед ’аматар мёду’, славен. medojèd ’тс’, балг. медун ’мядзведзь’, а таксама ст.-інд. madh(u)vád ’той, хто есць мёд’.

Медае́д 2 ’лясная паўднёвая птушка атрада вераб’іных’ (ТСБМ) — калька з лац. meliphagidae ’медаеды’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дрэсірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дрэсіраваць.

2. у знач. прым. Які прайшоў дрэсіроўку; абучаны, вучоны (пра жывёл). Дрэсіраваны сабака. Дрэсіраваны мядзведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вучоны прыметнік

  1. Вывучаны, навучаны чаму-н.

    • Не вучы вучонага (прыказка).
    • В. мядзведзь (дрэсіраваны).

  2. Высокаадукаваны, які многа ведае ў галіне якой-н. навукі.

    • В. чалавек.
    • В. садавод.

  3. Які мае адносіны да навукі, навуковы.

    • Вучонае званне.
    • Вучоная ступень.

  4. назоўнік вучоны. Спецыяліст у якой-н. галіне навукі.

    • Выдатны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)