uświęcać

uświęca|ć

незак. кніжн. асвячаць;

cel uświęcać środki — мэта апраўдвае сродкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

недасяга́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога нельга дасягнуць, нельга ажыццявіць. Недасягальная вышыня. Недасягальная мэта. □ Маскоўскае неба станавілася недасягальным для варожай авіяцыі. Дзенісевіч. // перан. Такі, з якім нельга зраўняцца. [Дзяўчына] здавалася недасягальнай, усё ў ёй выглядала адменным, непараўнальна лепшым, чым у іншых. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэ́нцыя

(лац. intentio = імкненне)

намер, мэта, напрамак або накіраванасць свядомасці, волі, пачуцця на які-н. прадмет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сэнс

(польск. sens, ад лац. sensus)

1) значэнне, унутраны змест;

2) мэта, разумная падстава, карысць, толк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мэт 1 ’ахвочы да чаго-небудзь, аматар’ (стаўбц., Сл. бел. фраз.). Няясна. Магчыма, да мэта (гл.).

Мэт 2 ’дзікі крык’ у выразе (дзікім) мэтам крычаць (Крыў., Дзіс.; віц., Садоўскі, вусн. паведамл.). Да мат 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

destination

[,destɪˈneɪʃən]

n.

1) ме́сца прызначэ́ньня

2) прызначэ́ньне n., кіру́нак -ку m., канчатко́вая мэ́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзейны, энергічны; проціл. пасіўны. Актыўны член прафсаюза. □ Мэта савецкіх літаратараў адна — быць актыўнымі прапагандыстамі ідэй камуністычнай партыі. «Звязда».

2. Які хутка развіваецца. Актыўны працэс у лёгкіх.

•••

Актыўнае выбарчае права гл. права.

Актыўны рахунак гл. рахунак.

Актыўны баланс гл. баланс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Naboth [ˈneɪbɒθ] n. bibl. Навутэ́й, Навуфе́й

♦

Naboth’s vineyard вінагра́днік Навутэ́я; прадме́т за́йздрасці, хці́васці; мэ́та, для дасягне́ння яко́й іду́ць на злачы́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sanctify [ˈsæŋktɪfaɪ] v.

1. fml ачышча́ць ад грахо́ў; асвяшча́ць, рабі́ць свяшчэ́нным

2. апра́ўдваць;

The end sanctifies the means. Мэта апраўдвае сродкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zweck

m -(e)s, -e мэ́та, патрэ́ба

óhne ~ und Ziel — без мэ́ты і даро́гі

◊ der ~ héiligt die Míttel — мэ́та апра́ўдвае сро́дкі

zu wélchem ~? — з яко́й мэ́тай?, нашто́?

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)