бруне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі.

|| ж. бруне́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

he-man [ˈhi:mæn] n. (pl. he-men) сапра́ўдны мужчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adulterer [əˈdʌltərə] n. мужчы́на, вінава́ты ў парушэ́нні шлю́бнай ве́рнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mężczyzna

ж. мужчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пуза́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікім жыватом.

П. мужчына.

2. перан. Нізкі і шырокі, з пукатымі бакамі.

П. чыгун. П. самавар.

|| наз. пуза́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

grown​1 [grəʊn] adj. даро́слы;

a grown man даро́слы мужчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вышыва́льшчык, ‑а, м.

Мужчына, які займаецца вышываннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мужчы́нскі, -ая, -ае.

1. гл. мужчына.

Мужчынская кампанія.

2. Такі, як у мужчыны, уласцівы мужчыну.

М. голас.

3. Які мае адносіны да мужчынскага полу (спец.).

Мужчынскае суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мнагажэ́нец, ‑нца, м.

Мужчына, у якога некалькі жонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)