Матылічыць ’кружыцца’ (Ян.). Адназоўнікавы дзеяслоў. Да маты́ль > матылёк (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кры́льца і кры́лца, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да крыло (у 1 знач.); невялікае крыло. Але вось матылёк разгарнуў крыльцы. Бяспалы. Качанятка з усіх сіл заплёскала па вадзе крылкамі. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ўка, ‑і, ДМ соўцы; Р мн. совак; ж.

1. Птушка сямейства сапраўдных соў.

2. Матылёк цёмнай афарбоўкі, вусені якога з’яўляюцца шкоднікамі сельскагаспадарчых культур; начніца. Капусная соўка. Азімая соўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінякры́лы, ‑ая, ‑ае.

З сінімі крыламі. Б’ецца, ўецца шпаркі, лёгкі Сінякрылы матылёк. Багдановіч. / у паэт. ужыв. Іду, а неба нізкае, А ночка сінякрылая, І ўсё да болю блізкае, І ўсё — старонка мілая! Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pfáuenauge

m -s, -n

1) паўлі́нава во́ка

2) паўлінаво́чка (матылёк)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капу́сны в разн. знач. капу́стный;

к. ліст — капу́стный лист;

~ная моль — зоол. капу́стная моль;

○ к. матылёк — капу́стная ба́бочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Пыры́ца, пырыця ’страказа’ (Сіг.), параўн. укр. лемк. пириця ’матылёк’. Відаць, утворана ад пырыць ’растапырваць (крылцы і пад.)’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калі́ма

(н.-лац. kallima)

матылёк сям. німфалідаў з яркімі плямамі на верхнім баку крылаў, пашыраны ў тропіках Азіі і Афрыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

начны́ в разн. знач. ночно́й;

н. час — ночно́е вре́мя;

~на́я трыво́га — ночна́я трево́га;

~на́я зме́на — ночна́я сме́на;

○ н. матылёк — ночна́я ба́бочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мя́тлік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Тое, што і метлюжок. Раса была і на доўгім кавылі, на пушыстым мятліку, на пунсовых чашачках макаў. Даніленка.

2. ‑а. Абл. Матылёк. На сіні званочак за дарогай сеў мятлік — карычневы, з белымі кропкамі на крыльцах. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)