прызва́нне ср. призва́ние;

маста́к па ~нні — худо́жник по призва́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкладні́к, -ка́ м., разг. прикладни́к;

маста́к-п. — худо́жник-прикладни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гравёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, майстар, які займаецца выразаннем узораў, надпісаў і пад. на цвёрдых матэрыялах.

|| прым. гравёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марыні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе марскія краявіды.

|| ж. марыні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ізагра́ф, ‑а, м.

Кніжн. уст. Мастак-іканапісец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іканапі́сец, ‑сца, м.

Мастак, які піша іконы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокадараві́ты, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай даравіты. Высокадаравіты мастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пейзажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — майстар пейзажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравёр, ‑а, м.

Майстар, мастак, які займаецца гравіроўкай.

[Фр. grauer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сценапі́сец, ‑пісца, м.

Мастак, спецыяліст у галіне сценапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)