пейзажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — майстар пейзажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сценапі́сец, ‑пісца, м.

Мастак, спецыяліст у галіне сценапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Вучоны, які вывучае флору.

2. Мастак, які стварае свае творы з раслін, кветак і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

экспрэсіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак — паслядоўнік экспрэсіянізму.

|| ж. экспрэсіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. экспрэсіяні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

artysta

м. мастак;

artysta malarz — мастак; жывапісец;

artysta dramatyczny — артыст; акцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акварэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які піша акварэллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыкатуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе карыкатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марыні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе марыны.

[Фр. mariniste ад marin — марскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мініяцюры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, які малюе мініяцюры.

[Фр. miniaturiste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́льптар, ‑а, м.

Мастак, які працуе ў галіне скульптуры.

[Лац. sculptor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)