Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Судзьба́ ’доля, лёс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС): sudźba bóża ’прадвызначэнне’ (Федар. 4), судзьба́ — працэсуальны назоўнік ад дзеяслова судзіць (слуц., Жыв. НС), ст.-бел.судба ’тс’: судбы судеи (Альтбаўэр). Параўн. старое ўкр.судьба́ ’доля’, рус.судьба́ ’лёс’, чэш.sudba ’прадвызначэнне, доля’, славен.sódba ’прысуд; меркаванне, думка’, старое ’лёс’, серб.-харв.судба ’тс’, балг.съдба́ ’тс’, макед.судба ’доля, лёс’, ст.-слав.сѫдьба ’прысуд; права, закон; рашэнне, пастанова’. Прасл.*sǫdьba — абстрактны назоўнік ад *sǫditi, гл. судзіць (Шустар-Шэўц, 1376; Скок, 3, 356; Бязлай, 3, 283). Існуе меркаванне, што гэта самастойныя ўтварэнні ў асобных славянскіх мовах, а значэнне ’лёс’ распаўсюдзілася пад уплывам рускай мовы. параўн. Махэк₂, 568; Русек, Этимология–2000–2002, 50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жэ́рабя, -я, н.
1. Умоўны знак (дробная рэч, паперка і пад.), што выцягваецца наўгад з шэрагу такіх жа прадметаў пры вызначэнні права на што-н., чарговасці і пад.
Цягнуць ж.
2.перан.Лёс, доля.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уручы́ць, уручу́, уру́чыш, уру́чыць; уру́чаны; зак., што каму.
1. Аддаць у рукі, непасрэдна.
У. дыплом.
2. Даверыць, даручыць (кніжн.).
У. свой лёс каму-н. (перан.).
|| незак.уруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз.уручэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
на́йміцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да найміта, наймічкі. Найміцкі лёс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
decree2[dɪˈkri:]v.
1. дэкрэтава́ць; аддава́ць зага́д
2. : Fate decreed otherwise. Лёс вырашыў інакш.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
лапцю́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Бедны, адсталы. Браткі-таварышы! У машынным гудзе Не будзе Беларусь Лапцюжнаю стаяць.Хведаровіч.// Цяжкі, жабрацкі (пра лёс, долю і г. д.). Лапцюжная доля. □ Дзед заплятае аборы, Лёс свой лапцюжны кляне.Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fortune[ˈfɔ:tʃu:n]n.
1. шча́сце, уда́ча
2.лёс;
tell smb.’s fortune прадка́зваць каму́-н.лёс
3. (вялі́кае) бага́цце;
be worth a fortune каштава́ць шмат гро́шай;
fame and fortune сла́ва і бага́цце;
make a fortune разбагаце́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
determine[dɪˈtɜ:mɪn]v.fml
1. вызнача́ць
2. выраша́ць;
determine smb.’s fate выраша́ць чый-н.лёс
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lósen
vi кіда́ць жэ́рабя, вызнача́ць лёс
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)