puszcza

puszcz|a

ж. пушча;

głos wołającego na ~y — марны лямант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wéhklage

f -, -n

1) нарака́нне, ска́рга

2) плач, галашэ́нне, ля́мант

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

roar​1 [rɔ:] n.

1. роў; гру́кат; гул, шум;

the roar of the wind роў ве́тру

2. роў; ро́гат; крык, ля́мант;

roars of laughter вы́бухі сме́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Radáu

m -s ля́мант, го́ман, крык, сканда́л;

~ máchen гамані́ць, крыча́ць, сканда́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зату́хнуць, ‑не; пр. затух, ‑ла; зак.

1. Перастаць гарэць; патухнуць, пагаснуць. Агонь затух. Лямпа загухла. // перан. Заціхнуць, аслабнуць, спыніцца. Спрэчкі затухлі. □ Не паспела яшчэ затухнуць рэха, як за густымі елкамі, дзе знік заяц, пачуўся страшэнны лямант. Ляўданскі.

2. Спец. Паступова слабеючы, перастаць вагацца, спыніцца (пра радыёхвалі і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

howl​1 [haʊl] n.

1. выццё;

the howl of wolves выццё ваўко́ў;

the howl of the wind завыва́нне ве́тру

2. стогн, крык; ля́мант;

a howl of despair крык адча́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hoot​1 [hu:t] n.

1. крык (савы)

2. гудо́к, сігна́л

3. крык, гвалт, ля́мант

♦

not care/give two hoots infml : I don’t care a hoot. Мне на гэта напляваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

racket​2 [ˈrækɪt] n.

1. infml шум; ля́мант; гру́кат;

make a racket шуме́ць, крыча́ць, лямантава́ць

2. падма́н; махля́рства; афе́ра;

be in on a racket быць удзе́льнікам афе́ры

3. infml рэ́кет; шанта́ж; вымага́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wail

[weɪl]

1.

v.i.

1) лямантава́ць, галасі́ць

2) выць; завыва́ць; скуго́ліць

2.

n.

1) ля́мант -у m., галашэ́ньне n.

2) выцьцё, завыва́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тарара́м, ‑у, м.

Разм. Шум, грукат. [У ніжніх пакоях] стаіць такі вэрхал і тарарам, ажно глушыць вушы. Людзі гавораць усе разам, стараюцца перакрычаць адны адных. Бядуля. [Алёша:] — Іду гэта па Зарэччы, чую, у хаце адной аж на сцену лезе народ, лямант, візг... А пасля, братка, як паднялі тарарам, — хоць уцякай!.. Брыль. // Сварка, скандал. [Васіль:] — Насця зноў тарарам падыме, што п’ём малачко ад дзвюх кароў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)