2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, страціцца; застацца незаўважаным.
Выпала з памяці тая назва.
Яго збянтэжанасць не выпала з-пад маёй увагі.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра ападкі: упасці на зямлю.
Уначы выпала раса.
Выпаў ранні снег.
4.безас. Давесціся.
Аднойчы мне выпала схадзіць у музей.
Як выпадзе (як удасца).
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Удацца, атрымацца.
Выпаў добры ўраджай.
|| незак.выпада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
kolebka
kolebk|a
ж. калыска; люлька;
Gniezno było ~ą polskiej państwowosci — Гнезна быў калыскай польскай дзяржаўнасці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pipe1[paɪp]n.
1. труба́;
a plastic/copper pipe пла́стыкавая/ме́дная труба́
2.лю́лька;
pipe tobacco тыту́нь для лю́лькі;
He filled and lit his pipe. Ён набіў люльку і запаліў яе.
3.mus. ду́дка; жале́йка;
an organ pipe труба́ арга́на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
brier
I[braɪr]
n.
1) калю́чы куст (напр. шыпшы́на, ажы́ньнік)
2) за́расьнік -у m. (з такі́х кусто́ў)
II[braɪr]
n.
1) э́рыка f. (бе́лае дрэ́ўца)
2) лю́лька для курэ́ньня (з ко́раня э́рыкі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пі́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Рмн. ‑пак; ж.
Разм.Люлька для курэння. Стары сядзеў на прызбе ў кажусе і пасмоктваў сваю піпку, якой ён ніколі не выпускаў з рота, хіба толькі тады, калі садзіўся за стол пасілкавацца або калі спаў.Колас.Банэдык ішоў шырокімі крокамі, сам доўгі, як жардзіна, з ліпкай у зубах і без шапкі.Чарнышэвіч.Дзядзька Апанас выняў з зубоў сваю неразлучную піпку, пастукаў ёю аб пазногаць вялікага пальца.Якімовіч.
[Ад фр. pope — люлька.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тру́бкаж.
1. тру́бка, -кі ж.;
2.(свёрток) скру́так, -тка м., тру́бка, -кі ж.; (полотна) суво́й, -во́я м., свой, род. сво́я м.;
3.(для курения)лю́лька, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
2. (принадлежащий отцу матери или отца) де́душкин, де́дов, де́душки, де́да;
дз. уну́чак — де́душкин (де́дов) вну́чек
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Pféife
f -, -n
1) свісто́к, ду́дка
2) пі́пка, лю́лька
◊ die ~ im Sack hálten* — трыма́ць язы́к за зуба́мі
nach j-s ~ tánzen — скака́ць пад чыю́-н. ду́дку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
КУЛІ́К Іван Юліянавіч
(26.1.1897, г. Шпола Чаркаскай вобл., Украіна — 10.10.1937),
украінскі пісьменнік, грамадскі дзеяч. З 1914 у эміграцыі. З 1917 на Украіне. Уваходзіў у склад першага сав. ўрада Украіны. Ў 1924—26 сав. консул у Канадзе. У 1935—37 дырэктар Палітвыда Украіны. У 1937 рэпрэсіраваны. Рэабілітаваны ў 1957. Друкаваўся з 1918. Паэт. дэбют — зб. вершаў «Мае каламыйкі» (1921). Аўтар зб-каў востраграмадз. лірыкі «Зялёнае сэрца» (1923), «У акружэнні» (1927), «Пасталелая маладосць» (1935), празаічных твораў «Прыгоды Васіля Раленкі», «Чатырнаццатая люлька» (абодва 1932), «Запіскі консула» (1934). Пісаў публіцыстычныя, літ.-крытычныя артыкулы. На бел. мову асобныя творы К. пераклаў Р.Родчанка.
1. Вываліцца, упасці. Пісьмо выпала з кнігі. Люлька выпала з зубоў. Выпасці з воза.
2.перан. Знікнуць, страціцца; застацца незаўважаным. Яго прозвішча выпала з памяці. Выпасці з-пад увагі.
3. Упасці на зямлю (пра ападкі). Уначы выпала раса. □ Снег выпаў нечаканы, добры.Танк.
4.безас. Давесціся, здарыцца, дастацца на долю. Машы выпала дзяжурыць апошнія гадзіны.Шамякін.І вось тут выпала мне спаткацца з чалавекам, знаёмства з якім неяк перавярнула мае ранейшыя погляды.Навуменка.
5. Выдацца. Ураджайны выпаў год.
•••
Выпасці на долючыю або каму — дастацца.
З вока выпасці — не ўбачыць, не заўважыць.
Як выпадзе — як удасца, як здарыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)