whop

[hwɑ:p]

1.

v.t. (-pp-) informal

лупі́ць, лупцава́ць

2.

n.

цяжкі́ ўда́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Нацу́біць ’накласці многа’ (Жд. 2). Да цубіць ’біць, лупцаваць’ паводле распаўсюджанай мадэлі біць — набіць ’адлупцаваць’ і ’накласці многа’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасцёбаць ’перашыць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). З рус. перестега́ть ’тс’, відаць, на аснове атаясамлення семантыкі рус. стегать і сцёбаць ’лупцаваць, біць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

strap​2 [stræp] v.

1. сця́гваць рамяня́мі

2. med. наклада́ць, накла́дваць павя́зку, забінто́ўваць

3. лупцава́ць папру́гаю

strap in [ˌstræpˈɪn] phr. v. зашпі́льваць рамяні́ (у машыне, самалёце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tan​2 [tæn] v.

1. вырабля́ць (скуру), дубі́ць

2. загара́ць

3. infml лупцава́ць

♦

tan smb.’s hide infml, dated мо́цна біць каго́-н.; дуба́сіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

siepać

незак. разм.

1. тузаць;

2. калаціць, лупцаваць; хвастаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chłostać

незак. хвастаць; сцябаць; лупцаваць;

chłostać konia — сцябаць каня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Збуза́ць ’перашкодзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, звязана з бузаваць ’біць, лупцаваць’, буза ’скандал’ (гл.). Параўн. рус. дыял. избуздать, избузовать, ’пабіць, адлупцаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мясі́ць

1. knéten vt;

2. перан. разм. (лупцаваць, біць) verprügeln vt, verdréschen* vt;

мясі́ць гразь разм. durch den Schlamm stámpfen [wáten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Не́лупак (не́лупык) ’неслух, свавольнік’ (Яўс.). Відаць, з не і лупіць ’біць, лупцаваць’ (’біць да здзірання скуры’, Нас.), г. зн. ’той, каго не білі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)