Ánbetung

f -, -en паклане́нне, культ, абагатварэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сатані́зм, ‑у, м.

1. Культ сатаны.

2. У літаратуры рамантызму і дэкадэнцтва — услаўленне злых сіл таго свету, пакланенне ім.

3. Уласцівасці, якія прыпісваюцца сатане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Persónenkult

m -(e)s, -e культ асо́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сінтаі́зм, ‑у, м.

Пашыраная ў Японіі рэлігія, у аснове якой ляжыць культ прыроды і продкаў і якая з цягам часу пабыла форму абагаўлення імператарскай дынастыі.

[Ад япон. сінта — шлях багоў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нахда (араб. культ. адраджэнне) 1/405

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

adoracja

ж.

1. пакланенне; шанаванне, ушаноўванне;

2. абагаўленне; культ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паклане́нне н.

1. Ánbetung f -; Kult m -(e)s, -e (культ);

2. (глыбокая пашана) Veréhrung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бараноўскі У. (засл. дзеяч культ. БССР) 7/426

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Kult

m -(e)s, -e культ

éinen ~ mit j-m, mit etw. (D) tréiben* — багатвары́ць, абагаўля́ць каго́-н., рабі́ць культ з каго́-н., з чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Хрысто́с, Хрыста́, м. (з вялікай літары).

Назва міфічнай асобы Ісуса, культ якога ляжыць у аснове хрысціянскай рэлігіі.

•••

Хрыстом-богам — моцна (прасіць, маліць і пад.).

Як у Хрыста за пазухай — тое, што і як у бога за пазухай (гл. бог).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)