трыгана́льны

(лац. trigonalis, ад гр. trigonon = трохвугольнік)

трохвугольны;

т-ая сістэма — сістэма, крышталі якой маюць формы піраміды, прызмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гуаніды́н

(ад гуана + гр. eidos = выгляд)

бясколерныя гіграскапічныя крышталі, якія выкарыстоўваюцца для атрымання лекавых і выбуховых рэчываў, іонаабменных смол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дру́за

(ням. Druse = шчотка)

1) група крышталёў, якія зрасліся ў аснове;

2) крышталі аксалату кальцыю ў клетках многіх раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парфі́р

(гр. porphyreos = пурпуровы)

вулканічная горная парода, у якой асобныя крышталі вылучаюцца з асноўнай масы сваёй велічынёй ці колерам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псеўдамарфі́зм

(ад псеўда- + -марфізм)

з’ява, якая заключаецца ў тым, што крышталі аднаго мінералу прымаюць выгляд, уласцівы крышталям іншага мінералу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінго́нія

(ад гр. syn = разам + -гонія)

група відаў сіметрыі, да якой належаць крышталі з адным або некалькімі падобнымі элементамі сіметрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэндры́ты

(гр. dendrites = які адносіцца да дрэва)

1) незакончаныя ў развіцці крышталі дрэвападобнай формы;

2) чуллівыя, звычайна разгалінаваныя адросткі нервовай клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЛЬМАНДЗІ́Н,

мінерал групы гранатаў Fe3Al2(SiO4)3. Крышталізуецца ў кубічнай сінганіі. Крышталі, суцэльныя масы. Колер фіялетава-чырвоны, густа-чырвоны да карычнявата-чорнага. Цв. 7—7,5. Шчыльн. 3,8—4,3 г/см³. Тыповы мінерал рэгіянальна метамарфізаваных гліністых горных парод, а таксама ў гранулітах і зонах кантактавага метамарфізму. Пашыраны абломкавы мінерал. Радовішчы — элювіяльныя, алювіяльныя і прыбярэжна-марскія россыпы з разбураных гранатзмяшчальных крышт. сланцаў (Шры-Ланка, Індыя, Бразілія, ЗША, Расія). Абразіўны матэрыял. Празрыстыя, прыгожа афарбаваныя крышталі — каштоўныя камяні.

Альмандзін.

т. 1, с. 279

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыяпта́з

(ад дыя- + гр. optazo = бачу)

мінерал падкласа кальцавых сілікатаў, водны сілікат медзі ізумрудна-зялёнага колеру; празрыстыя крышталі выкарыстоўваюцца ў ювелірнай справе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kryształ, ~u

м.

1. крышталь;

~y soli — крышталі солі;

2. крышталь;

kryształ czeski — чэшскае (багемскае) шкло;

kryształ górski — горны крышталь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)