агату́каць

‘крычаць на ваўка (ад крыку ага-ту-га)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. агату́каю агату́каем
2-я ас. агату́каеш агату́каеце
3-я ас. агату́кае агату́каюць
Прошлы час
м. агату́каў агату́калі
ж. агату́кала
н. агату́кала
Загадны лад
2-я ас. агату́кай агату́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час агату́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затурлы́каць

‘пачаць турлыкаць - квакаць, муркаць, варкатаць, крычаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. затурлы́каю затурлы́каем
2-я ас. затурлы́каеш затурлы́каеце
3-я ас. затурлы́кае затурлы́каюць
Прошлы час
м. затурлы́каў затурлы́калі
ж. затурлы́кала
н. затурлы́кала
Загадны лад
2-я ас. затурлы́кай затурлы́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час затурлы́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

еката́ць разм. (крычаць ад болю) schréien* vi, brüllen vi, héulen vi; jámmern vi (жаласна крычаць, галасіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

squall​2 [skwɔ:l] v. гарлапа́ніць, гарла́ніць, мо́цна крыча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

еката́ць, екачу́, яко́чаш, яко́ча; екачы́; незак. (разм.).

1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю.

2. Скавытаць (пра жывёл).

У будцы екатаў сабака.

|| наз. еката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

shout​2 [ʃaʊt] v. крыча́ць;

shout for joy/in pain крыча́ць ад ра́дасці/бо́лю;

shout at smb. крыча́ць на каго́-н.;

shout for help прасі́ць рату́нку

shout down [ˌʃaʊtˈdaʊn] phr. v. перакрыча́ць, заглушы́ць кры́кам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крича́ть несов.

1. крыча́ць;

2. (подзывать) гука́ць, клі́каць, зваць, падзыва́ць;

◊

крича́ть во всё го́рло крыча́ць на ўсё го́рла;

не свои́м го́лосом крича́ть крыча́ць не сваі́м го́ласам;

крича́ть дурны́м го́лосом (благи́м ма́том) крыча́ць не́мым го́ласам;

хоть карау́л кричи́ хоць гвалт крычы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вішча́ць, -шчу́, -шчы́ш, -шчы́ць; -шчы́м, -шчыце́, -шча́ць; -шчы́; незак.

Віскліва крычаць, утвараць віск.

Парася вішчыць.

Піла вішчыць.

|| аднакр. ві́скнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. вішча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лямантава́ць

(польск. lamentować, ад лац. lamentari)

моцна і працягла крычаць, галасіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kwiczeć

незак. пішчаць, крычаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)