замаўча́ць¹, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак. (разм.).

Замоўкнуць, перастаць гаварыць, спяваць, крычаць і пад.

Апавядальнік замаўчаў.

Пісаў пісьмы, а цяпер нешта замаўчаў (перан.: перастаў пісаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папакрыча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Крычаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мат​IV / крича́ть благи́м ма́том разг. крыча́ць не́мым го́ласам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

исто́шный разг. не́мы;

крича́ть исто́шным го́лосом крыча́ць не́мым го́ласам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Клікаць, зваць, падзываць. —

Мама!

Ідзі, — гукае дачка.

2. Гучна гаварыць, крычаць.

|| аднакр. гукну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. гука́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

hałasować

незак. шумець, гаманіць, крычаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rant

[rænt]

v.

крыча́ць, раўсьці́, раўці́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да крычаць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufkreischen

vi пішча́ць, крыча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гро́мко нареч. гу́чна, го́ласна, мо́цна, гро́мко крича́ть го́ласна (мо́цна) крыча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)