Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
суп, ‑у; мн. супы, ‑оў; м.
Вадкая страва — адвар (з мяса, рыбы і пад.) з дабаўленнем гародніны, круп і пад. З вялізнага чыгуна жанчына конаўкай чэрпала суп і налівала ва ўсё, хто што падстаўляў.Федасеенка.З апетытам [Валік] з’еў міску рысавага супу і папрасіў малака.Жычка.
•••
Слізісты суп — працёрты суп з ячных, рысавых, аўсяных круп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гру́ца
(польск. gruca, ад ням. Grütze)
ячменныя крупы, а таксама каша з гэтых круп.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
панца́к, ‑у, м.
Абл.
1. Круглыя ячныя крупы. У печы з панцаку варыцца калядная куцця.Васілевіч.
2. Суп з такіх круп. [Бацька] сёрбаў забелены панцак.Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ду́йка, ‑і, ДМ дуйцы, ж.
Абл. Замець, завея. Назаўтра мы ішлі дамоў, І дуйка пачалася: Круп[ы] халодны вецер меў, Цямнела не па часе.Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
КУЦЦЯ́,
1) у беларусаў і інш.слав. народаў абрадавая страва; каша з ячных круп, радзей з пшанічных зярнят. Гатуюць для жалобнага стала па нябожчыку (памінкі), а таксама на Дзяды, Радаўніцу і інш. памінальныя дні. Спажывалі астуджанай з сытой або алеем.
2) Традыц. абрадавая страва на Каляды ў славян і інш. народаў; каша з тоўчаных ячных круп (у некат. народаў з зярнят пшаніцы); вячэра напярэдадні Каляд (посная К.), Новага года (стары стыль, багатая або скаромная К.) і перад Вадохрышчам (посная К.). На ўсе тры К. кашу варылі ў адным і тым жа гаршку і з аднолькавай колькасці круп. Звараную К. перад заходам сонца ставілі на покуці. К., якую варылі з цэлых зярнят, была сімвалам вечнасці жыцця. Вял. значэнне надавалася прыкметам, варажбе. Трапляецца і ў наш час.