надскі́вічны, ‑ая, ‑ае.

Які размешчаны, знаходзіцца над сківіцай. Надсківічная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паты́лічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да патыліцы. Патылічная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плечавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да пляча. Плечавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́невы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скроні. Скроневая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцегнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да сцягна. Сцегнавая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемянны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да цемя. Цемянная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рашэ́цісты решётчатый, реше́тчатый;

○ ~тая косць — анат. решётчатая кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пазвано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Асобная косць (або храсток) пазваночніка.

Шыйныя пазванкі.

|| прым. пазвано́чны, -ая, -ае.

Пазваночныя жывёлы (вышэйшыя жывёлы, якія маюць касцявы або храстковы шкілет).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

растру́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; зак., каго-што (разм.).

Ударыўшы, націснуўшы чым-н., раздрабіць.

Р. шкло.

Р. косць.

|| незак. растру́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растру́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плюснявы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да плюсны. Плюснявая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)