Verbum

сінь, -і, ж.

1. Сіні колер; сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра).

Марская с.

Не змераць вокам шыр палёў і неба с.

2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.

Медная с.

Жалезная с.

нябе́сны, -ая, -ае.

1. гл. неба.

2. перан. Цудоўны, чароўны, вельмі прыгожы.

Над цудам цуд н.

Нябеснае стварэнне.

3. Які мае колер неба; светла-блакітны.

Н. колер.

○

Нябесныя целы (спец.) — планеты, каметы, зоркі, галактыкі і іншыя касмічныя аб’екты, што вывучаюцца астраноміяй.

пу́рпур, -у, м.

1. Цёмна- або яркачырвоны колер (першапачаткова каштоўнае фарбавальнае рэчыва).

2. Дарагое адзенне з чырвонай тканіны як знак раскошы і велічы (уст.).

3. перан. Чырвань, палымяны колер.

П. зары. П. сцягоў.

|| прым. пурпу́рны, -ая, -ае і пурпуро́вы, -ая, -ае.

васілёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

Тое, што і валошка.

|| прым. васілько́вы, -ая, -ае.

В. колер.

бля́клы, -ая, -ае.

Які страціў яркасць афарбоўкі, свежасць.

Б. колер.

Бляклая трава.

|| наз. бля́класць, -і, ж.

зяле́ніва, -а, н.

1. зб. Зялёная трава, расліннасць, зеляніна.

Нарваць зяленіва свінням.

2. Зялёны колер чаго-н.

вы́лінялы, -ая, -ае.

1. Які страціў першапачатковы колер.

Вылінялая майка.

2. Які скончыў ліняць (пра жывёл, птушак).

блакі́тнець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е; незак.

Станавіцца блакітным, набываць блакітны колер.

Неба блакітнее.

пералі́вісты, -ая, -ае.

3 пералівамі (пра гукі, святло).

Пералівістыя пераборы гармоніка.

П. колер.

|| наз. пералі́вістасць, -і, ж.