Verbum

авуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выхад паспелага яйца (жаночай палавой клеткі) з яечніка.

[Лац. ovum — яйцо.]

зернепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Па форме і выгляду падобны на зерне. Зернепадобныя клеткі.

пратапла́зма, ‑ы, ж.

Рэчыва, якое з’яўляецца асновай клеткі жывёльнага і расліннага арганізма.

[Ад грэч. prōtos — першы і plásma — нешта вылепленае, утворанае лепкай.]

семянні́к, ‑а, м.

Мужчынская палавая залоза, якая выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі — сперматазоіды.

сітападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сіта; рашэцісты. Сітападобныя клеткі раслін. Сітападобныя сасуды.

со́ма, ‑ы, ж.

Спец. Усе клеткі жывёлы або расліны, за выключэннем палавых.

[Грэч. sōma — цела.]

стэто́граф, ‑а, м.

Апарат для запісу рухаў грудной клеткі ў час дыхання.

[Ад грэч. stēthos — грудзі і graphō — пішу.]

храмаці́н, ‑у, м.

Асноўнае рэчыва ядра жывёльнай і расліннай клеткі, здольнае афарбоўвацца.

[Ад грэч. chrōma — колер.]

шэд, ‑а, М ‑дзе, м.

Стрэшка, пад якой размяшчаюцца клеткі на зверафермах.

пнеўмагра́ма, ‑ы, ж.

Графічны наказ дыхальных рухаў грудной клеткі, якія характарызуюць работу лёгкіх.