туні́ка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Старажытнарымскае адзенне накшталт кашулі, якое насілі пад тогай.

2. Жаночая кашуля прамога пакрою без каўняра з адным або двума бакавымі разрэзамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Талсто́ўка ’шырокая, доўгая мужчынская кашуля ў складку з поясам’ (ТСБМ), таўсто́ўка ’тс’ (Кал.), таўсто́лка ’верхняя мужчынская кашуля з даматканага палатна’ (Ян.). Запазычана з рус. толсто́вка ’доўгая верхняя мужчынская кашуля’, што ад прозвішча пісьменніка Л. Талстога.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

polo shirt [ˈpəʊləʊˌʃɜ:t] n. мужчы́нская спарты́ўная кашу́ля з каро́ткімі рукава́мі (тэніска)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

podkoszulek

м. майка; ніжняя кашуля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ку́жаль, -ю, м.

1. Валакно ачэсанага лёну, а таксама ніткі з такога валакна.

Спрасці к.

2. Палатно з такіх нітак.

Наткаць абрусаў з кужалю.

|| прым. кужэ́льны, -ая, -ае.

Кужэльныя ніткі.

Кужэльная кашуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бя́зевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бязі. // Пашыты з бязі. Бязевая кашуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клятча́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўзор, рысунак у клетку. Клятчастая хустка. Клятчастая кашуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разадра́цца, раздзярэцца; зак.

Раздзяліцца на часткі ад рэзкага руху, ад зношанасці. Кашуля разадралася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Матке́дніца ’жаночая кашуля’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, у выніку кантамінацыі літ. marškiniaĩ ’кашуля’ і бел. спадніца (цяжкасці ў кансанантызме).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руба́ха кашу́ля, -лі ж., саро́чка, -кі ж.;

◊

руба́ха-па́рень душа́-хло́пец.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)