Дзіцячая працоўная камуна імя Ф. Э. Дзяржынскага 6/546

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Леменская школа-камуна імя У. І. Леніна 6/301; 11/265, 335

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

комму́на в разн. знач. каму́на, -ны ж.;

Пари́жская комму́на ист. Пары́жская каму́на;

сельскохозя́йственная комму́на сельскагаспада́рчая каму́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камуна́льны, -ая, -ае.

1. гл. камуна.

2. Які мае адносіны да гарадской гаспадаркі.

Камунальныя паслугі.

○

Камунальная кватэра — кватэра, у якой жывуць некалькі сямей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

commune [ˈkɒmju:n] n.

1. каму́на

2. абшчы́на; супо́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трудкомму́на ист. (трудова́я комму́на) працкаму́на, -ны ж. (працо́ўная каму́на).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фала́нга¹, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -ла́нг і -аў, ж.

1. Шчыльна самкнуты баявы строй пяхоты ў старажытных грэкаў.

2. Вялікая абшчына, камуна (у сацыяльным утапічным вучэнні Ш. Фур’е).

3. У Іспаніі: назва фашысцкай партыі.

|| прым. фалангі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kommúne

f -, -n каму́на, абшчы́на, гмі́на, во́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пари́жский пары́жскі;

пари́жская зе́лень с.-х. пары́жская зе́лень;

Пари́жская комму́на ист. Пары́жская каму́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ансельмава (в.), гл. Камуна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)