Verbum

пахаджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Хадзіць (у 1 знач.) не спяшаючыся, прагульваючыся.

П. каля хаты.

ма́рыва, -а, н.

Трымцячы слой цёплага паветра каля паверхні зямлі; смуга.

|| прым. ма́рыўны, -ая, -ае.

раздабрэ́лы, -ая, -ае.

Які растаўсцеў; растаўсцелы.

Раздабрэлая гаспадыня ўвіхалася каля печы.

|| наз. раздабрэ́ласць, -і, ж.

застрэ́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Дошка каля краю саламянай страхі, якая засцерагае яе ад ветру.

вы́ган, -у, мн. -ы, -аў, м.

Месца каля вёскі, дзе пасецца жывёла.

|| прым. вы́ганны, -ая, -ае.

узгало́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Месца на пасцелі, куды кладуцца галавой.

Каля ўзгалоўя стаіць тумбачка.

узмо́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Марское ўзбярэжжа, а таксама мора каля берага.

Жыць на ўзмор’і.

пе́рхаць¹, -і, ж., зб.

Дробныя лусачкі рагавых клетак скуры, якія ўтвараюцца на галаве каля каранёў валасоў.

паве́рхневы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

П. слой глебы.

Паверхневае дыханне (неглыбокае).