zbiorowość

ж.

1. калектыўнасць;

2. калектыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кардэбале́т, ‑у, М ‑леце, м.

Калектыў балетных артыстаў, які выконвае групавыя танцы (у адрозненне ад салістаў балету).

[Фр. corps de ballet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’ядна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад з’яднаць.

2. у знач. прым. Дружны, аднадушны. З’яднаны калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструменталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на якім‑н. музычным інструменце. Калектыў спевакоў і інструменталістай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агіткалекты́ў, ‑тыву, м.

Калектыў агітатараў, які ствараецца пры пярвічных арганізацыях КПСС для вядзення агітацыйнай работы сярод насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкла́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выкладчыка; які складаецца з выкладчыкаў. Выкладчыцкая работа. Выкладчыцкая практыка. Выкладчыцкі калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спая́ць сов., прям., перен. спая́ть;

с. канцы́ дро́ту — спая́ть концы́ про́волоки;

с. калекты́ў — спая́ть коллекти́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кама́нда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ма́нд і -аў, ж.

1. Кароткі вусны загад па ўстаноўленай форме.

Раздалася к.: «Адбой!»

2. Камандаванне якой-н. вайсковай часцю.

Атрад пад чыёй-н. камандай.

3. Атрад, вайсковае падраздзяленне, а таксама часова выдзеленая вайсковая часць спецыяльнага прызначэння.

Сапёрная к.

Пажарная к.

4. Асабовы састаў, экіпаж судна.

К. з 20 чалавек.

5. Спартыўны калектыў.

Футбольная к.

6. Калектыў аднадумцаў.

Працаваць у камандзе.

◊

Далажыць па камандзе — у ваенных: далажыць непасрэднаму начальніку.

Як па камандзе — разам, дружна.

|| прым. кама́ндны, -ая, -ае (да 1, 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амаладзі́ць, -ладжу́, -ло́дзіш, -ло́дзіць; -ло́джаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць маладзейшым; вярнуць арганізму ўжо страчаныя адзнакі маладосці.

2. што. Увесці больш моладзі ў склад чаго-н.

А. калектыў.

|| незак. амало́джваць, -аю, -аеш, -ае; наз. амало́джванне, -я, н.

|| наз. амаладжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арке́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць музычных інструментаў для выканання музычных твораў; калектыў музыкантаў, якія разам выконваюць твор на розных інструментах.

Духавы а.

Струнны а.

2. Месца ў тэатры перад сцэнай, дзе знаходзяцца музыканты.

|| прым. арке́стравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)