дырэктара́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Калегія дырэктараў якога‑н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

2. Тое, што і дырэкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kollégium

n -s, -gi¦en кале́гія; нара́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lektorát

n -s, -e рэдакцы́йная кале́гія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

судзе́йскі Geríchts-; geríchtlich; Ríchter-, ríchterlich;

судзе́йская кале́гія Ríchterkollegium n -s, -gi¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

капі́тул, ‑а, м.

1. Калегія духоўных асоб пры епіскапе ў каталіцкай і англіканскай царкве.

2. Сход членаў рыцарскага ці манаскага ордэна; кіруючы орган ордэна.

3. У дарэвалюцыйнай Расіі — установа, якая займалася ўзнагароджваннем ордэнамі.

[Лац. capitulum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

редакцио́нный рэдакцы́йны;

редакцио́нный сове́т рэдакцы́йны саве́т;

редакцио́нная колле́гия рэдакцы́йная кале́гія;

редакцио́нные попра́вки рэдакцы́йныя папра́ўкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

redakcyjny

redakcyjn|y

рэдакцыйны;

kolegium ~e — рэдакцыйная калегія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.

1. Правяраць і выпраўляць тэкст пры падрыхтоўцы да друку.

Р. артыкул.

2. Кіраваць выданнем чаго-н.

Р. штогоднік.

|| зак. адрэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.).

|| наз. рэдагава́нне, -я, н. і рэда́кцыя, -і, ж.

Рэдагаванне тэксту.

Манаграфія пад рэдакцыяй прафесара.

|| прым. рэдакцы́йны, -ая, -ае.

Рэдакцыйная калегія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cardinalate

[ˈkɑ:rdənəleɪt]

n.

1) стано́вішча, сан кардына́ла, кардына́льства n.

2) кардына́льская кале́гія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адвакату́ра

(ад адвакат)

1) дзейнасць адваката, адвакацтва;

2) калегія адвакатаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)