properly [ˈprɒpəli] adv.

1. нале́жным чы́нам, пра́вільна

2. ула́сна ка́жучы

3. прысто́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каза́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад казаць.

2. у знач. прым. Прадказаны, суджаны. Дужа ты не жалься, дзяўчына. Твой казаны хлопец, твой сокал Паляцеў да зоркі высокай. Бічэль-Загнетава.

•••

Казаная казка гл. казка.

Не тут казана — тое, што і не тут кажучы (гл. кажучы). — Глядзі, утопішся, не тут казана, увесь двор на ямах ды калдобінах... Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kurzúm

adv адны́м сло́вам; караце́й ка́жучы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шчы́ра,

Прысл. да шчыры.

•••

Шчыра дзякаваць — выказваць сардэчную ўдзячнасць каму‑н. за што‑н.

Шчыра кажучы (у знач. пабочн.) — гаварыць адкрыта, гаварыць праўду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхаце́цца, ‑хочацца; безас. зак.

Перастаць хацецца. Шчыра кажучы, Люся ўжо ледзь не клявала носам, як пад’язджалі да стану. А тут зусім спаць расхацелася. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mildly [ˈmaɪldli] adv. мя́кка, лёгка; даліка́тна

♦

to put it mildly мя́кка ка́жучы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вообще́ нареч., в разн. знач. нао́гул;

вообще́ говоря́ вводн. сл. нао́гул ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́сна,

1. пабочн. Па сутнасці, на самай справе. — На седала! — крыкнуў Лявон. Ніхто яго не паслухаў. Лявон, уласна, і не чакаў гэтага. Чарнышэвіч. Уласна, гэта быў не пакой, а двухпакаёвая кватэра на трэцім паверсе. Хадкевіч.

2. часціца абмежавальная. Ва ўласным разуменні гэтага слова. Уласна прозы ў Багдановіча мала. Яна прадстаўлена апавяданнямі, нарысамі, .. а таксама перакладамі. Лойка.

•••

Уласна кажучы гл. кажучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарэ́чы

1. нареч. уме́стно; кста́ти, к ме́сту;

2. вводн. сл. кста́ти;

◊ д. ка́жучы — кста́ти сказа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́сна пабочн. сл. éigentlich; létzten Éndes (урэшце);

ула́сна ка́жучы im Grúnde genómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)