зубні́к ​1, ‑а, м.

Разм. Зубны ўрач.

зубні́к ​2, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі, сабранымі ў суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнта́льны

(лац. dentalis)

зубны (напр. д. зычны гук).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

dentifrice

[ˈdentəfrɪs]

n.

зубна́я па́ста, зубны́ парашо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ф,

1. Дваццаць трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эф» і ўжываецца пераважна ў словах іншамоўнага паходжання.

2. Глухі, губна-зубны, шчылінны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Záhnschmerz

m -es, -en зубны́ боль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Záhnweh

n -(e)s зубны́ боль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

toothache [ˈtu:θeɪk] n. зубны́ боль;

I’ve got (a) toothache. У мяне баляць зубы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пратэ́з м мед Prothése f -, -n;

зубны́ пратэ́з Záhnprothese f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

appliance [əˈplaɪəns] n. прыла́да, прыстасава́нне;

a dental appliance зубны́ пратэ́з;

an electricаl appliance электрапрыбо́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tartar [ˈtɑ:tə] n.

1. chem. ві́нны ка́мень

2. зубны́ ка́мень

3. асо́ба дзі́кага но́раву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)