цыянава́нне, -я, н. (спец.).

1. Насычэнне вугляродам і азотам паверхневага пласта стальных вырабаў для павышэння іх цвёрдасці.

2. Спосаб здабывання золата і серабра з руд шляхам растварэння іх у цыяністых растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

золотоиска́тельский золаташука́льніцкі;

золотоиска́тельская па́ртия па́ртыя шука́льнікаў зо́лата (золаташука́льнікаў), золаташука́льніцкая па́ртыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЎРА́ТЫ,

солі золата, гл. ў арт. Золата.

т. 2, с. 87

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ráuschgold

n -es суса́льнае зо́лата

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Góldklumpen

m -s, - злі́так [самаро́дак] зо́лата

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gold mine

капа́льня зо́лата

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

złoto

złot|o

н. золата;

~o rodzime — самароднае золата;

kopalnia ~а — залатыя капальні;

na wagę ~a — на вагу золата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

залатако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. Выкаваны з золата. Залатакованая чаша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золатапрамысло́васць, ‑і, ж.

Галіна горнай прамысловасць якая занята здабычай золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золаташука́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца адшукваннем і здабычай золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)