зві́цца, саўю́ся, саўе́шся, саўе́цца; саўёмся, саўяце́ся, саўю́цца; звіўся, звіла́ся, -ло́ся; звіся; зак.

Скруціцца ў клубок, кальцо.

Змяя звілася ў клубок.

|| незак. звіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

serpent [ˈsɜ:pənt] n. lit. вуж, вужа́ка, змяя́; змій (у Бібліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тоўстагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З вялікай, тоўстай галавой. Тоўстагаловая змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́бра, ‑ы, ж.

Ядавітая змяя сямейства аспідавых з плямамі на шыі.

[Ад партуг. cobra — змяя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

viper [ˈvaɪpə] n.

1. ядаві́тая змяя́

2. lit. змяя́, гадзю́ка, га́дзіна (пра чалавека)

♦

cherish/nurse/warm a viper in one’s bosom прыгрэ́ць змяю́ на грудзя́х

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змеяня́ і змеянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня змяі; маладая змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́ў, удава, м.

Вялікая драпежная неядавітая змяя, якая водзіцца пераважна ў тропіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчытамо́рднік, ‑а, м.

Ядавітая змяя сямейства грымучых з буйнымі шчыткамі па галаве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анако́нда, -ы, ДМ -ндзе, мн. -ы, -аў, ж.

Самая вялікая змяя сямейства ўдававых, якая жыве ў трапічных лясах, па берагах рэк, азёр Паўднёвай Амерыкі.

|| прым. анако́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́чы, -ая, -ае.

1. Які ўтварае шыпенне.

Шыпучая змяя.

2. Які пеніцца і злёгку шыпіць ад выдзялення вуглякіслага газу (пра напіткі).

Шыпучыя віны (штучна газіраваныя).

|| наз. шыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)