промёрзнуть сов.

1. праме́рзнуць;

земля́ промёрзла зямля́ праме́рзла;

2. (некоторое время) праме́рзнуць;

3. (озябнуть) разг. зме́рзнуць, пазя́бнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гно́йны

1. гно́йный;

~ныя выдзяле́нні — гно́йные выделе́ния;

~ная — ра́на гно́йная ра́на;

2. унаво́женный;

~ная зямля́ — унаво́женная земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корми́лица

1. кармі́целька, -кі ж.;

земля́-корми́лица зямля́-кармі́целька;

2. (вскармливающая грудью чужого ребёнка) уст. ма́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пусто́ўшчына экспр. ’негаспадарлівы чалавек’ (ПСл). Архаізм, параўн. ст.-бел. пустовщина/пустовщына ’неапрацаваны кавалак зямлі’, земля пустовская ’пустэча, пустка’ (Статут 1588), пус‑ товщина ’незаселены, неапрацаваны ўчастак зямлі’ (Ст.-бел. лексікон), пустовщизна ’тс’ (< польск., Булыка, Лекс. запазыч., 78), пустоўская (пустовскія) тлумачыцца як “выморочные имущества”, укр. пустовщина ’апусцелая сяліба, пусташ’, параўн. рус. пустовди ’пусты, вольны, нікім і нічым не заняты’. Да пуставаць, пусты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́сіліцца сов.

1. оскуде́ть, истощи́ться;

зямля́ ~лілася — земля́ оскуде́ла (истощи́лась);

2. потеря́ть кре́пость;

хрэн ~ліўся — хрен потеря́л кре́пость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ні (род. го́ней) ед. нет, уст.

1. (отрезок полосы пашни) гон м.;

2. перен., поэт. ни́ва ж., земля́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дол (род. до́лу) м.

1. низ; земля́ ж.;

2. разг. (яма для погребения) моги́ла ж.;

капа́ць д. — копа́ть моги́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытапта́цца сов.

1. притопта́ться; примя́ться;

зямля́ ~та́лася — земля́ притопта́лась;

2. прост. (ослабеть от старости) сдать;

стары́ ~та́ўся — стари́к сдал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поднебе́сная ж., сущ., уст. паднябе́сная, -най ж.; (земля) зямля́, -лі́ ж.; (мир) свет, род. све́ту м.; (вселенная) сусве́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГАЛАЦІ́ЧАСК,

старажытны горад Полацкай зямлі. Упамінаецца ў «Аповесці мінулых часоў» пад 1071. Месцазнаходжанне не выяўлена. Даследчыкі атаясамлівалі Галацічаск з вёскамі Галоўчын Бялыніцкага р-на Магілёўскай і Голацк Пухавіцкага р-на Мінскай абл. Але рэшткі стараж. горада там не выяўлены.

Літ.:

Повесть временных лет. Ч. 1. М.; Л., 1950;

Алексеев Л.В. Полоцкая земля в IX—XIII в.: (Очерки истории Северной Белоруссии). М., 1966;

Штыхов Г.В. Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.). Мн., 1978.

т. 4, с. 455

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)