собы́тие ср. падзе́я, -дзе́і ж.; (происшествие) здарэ́нне, -ння ср.;

междунаро́дные собы́тия міжнаро́дныя падзе́і;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Eréignis

n -ses, -se здарэ́нне, падзе́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Спа́чча ‘здарэнне’ (Бяльк.). Ад спадаць (*спад‑ча?), параўн. кантэкст: такая спачча: з крышы забіцца (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спры́чча ‘здарэнне’ (Жд. 1). Не можа разглядацца асобна ад пры́чча ‘хвароба, немач’, гл. пры́тча (< *pritъča ‘выпадак’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кур’ёз, ‑у, м.

Недарэчны выпадак, смешнае здарэнне. Бедная слоўная палітра прыводзяць часамі проста да кур’ёзаў, калі сур’ёзнае становіцца смешным. Скрыган.

[Ад фр. curieux, curieuse — забаўны, цікавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бу́дзься; зак.

1. Тое, што і забыць (разм.).

З. прозвішча знаёмага.

З. пра даручэнне.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не захавацца ў памяці.

Тое здарэнне ўжо амаль забылася.

|| незак. забыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інцыдэ́нт

(лац. incident, -ntis = які здараецца)

выпадак, здарэнне (звычайна непрыемнае), непаразуменне, сутычка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

epokowy

эпахальны;

epokowy wydarzenie — эпахальнае здарэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Inzidént

m -s, -e інцыдэ́нт, здарэ́нне, вы́падак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geschéhnis

n -ses, -se здарэ́нне; падзе́я; вы́падак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)