пакруча́стая даро́га Serpentínenstraße f -, -n, kúrvenreiche [-vən-] Stráße
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
звіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1.Незак.да звіцца.
2. Згінацца, выгінацца з боку ў бок. Хвост змяі сутаргава звіваецца.В. Вольскі.// Мець форму звілістай лініі, прымаць звілісты напрамак (пра раку, дарогу і пад.). Налева, за поплавам, звівалася рэчка.Асіпенка.Ранюткі час. Нідзе нікога, Між дрэў звіваецца дарога, А па дарозе ты з кашом У лес шыбуеш.Колас.
3.Зал.да звіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tortuous[ˈtɔ:tʃuəs]adj.fml
1.зві́лісты; заві́лісты, пакруча́сты;
a tortuous maze заблы́таны лабіры́нт;
tortuous style мудраге́лісты сты́ль
2.derog. невыра́зны, няпэ́ўны, няшчы́ры (пра логіку, доказ і да т.п.);
a tortuous argument крываду́шны аргуме́нт;
a tortuous politician хлуслі́вы палітыка́н
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
kręty
kręt|y
1. кручаны, віты;
2.звілісты, завілісты; пакручасты;
~a rzeka — звілістая (завілістая) рака;
3.перан. нячысты, несумленны;
~e drogi — завілісты (несумленны) шлях
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
блу́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому; невядома чый або зусім нічый. Блудны рой пчол. □ [Міша:] — Мы вось пойдзем, а з лесу, можа, выйдзе блудная карова ды ў бабкі.Сіняўскі.Маладзічка нястомна варыла пяшчотныя ласкі, спадзеючыся прыручыць да ўдовінай хаты блуднага, ваенных часоў, жаніха.Асіпенка.// Які недзе бадзяўся, туляўся і вярнуўся дадому.
2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць. Блудная дарога, сцежка.
3.перан. Не такі, які прыняты, не зусім звычайны. [Мароз:] — Вечна ў.. [Шэмета] нейкія блудныя думкі, вечна яму нешта не падабаецца!Лобан.
4.Разм. Які мае адносіны да блуду; распусны, непрыстойны. Бацюшка Дземіян зусім п’яны. Усё цераз стол да паненкі Гані кідаў блудныя жарты.Баранавых.
•••
Блудная авечкагл. авечка.
Блудны сынгл. сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лука́
1. Выгіб ракі (БРС). Тое ж лу́кавіна (БРС).
2. Участак лугу каля выгібу ракі (паўсям.). Тое ж лу́кавіна (Нясв.).
3. Паляна на лузе, якая кругом амываецца вадой (Крыч.).
□ Лука (азярына) каля в. Шарсцін Ветк., Лука — звілісты заліў р. Дзвіны (Рам. Мат.), ур. Лу́кі Заліўны́я (луг) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Лука (луг) каля в. Дудзічы Пух. Лу́кавіна (луг) каля в. Малева Нясв., ур. Лука (паляна на лузе) каля в. Беражцы Жытк.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
1. Абвівацца вакол чаго‑н. Віецца фасоля з павіслымі стручкамі-лапаткамі.Гарэцкі.// Завівацца (пра валасы). У кожнага над левым вухам віўся чуб «па-казацку».Чорны.
2. Рабіць звілістыя рухі целам. Вуж уецца каля ног.// Мець звілісты напрамак. Плямістай жоўта-зялёнай змейкай уецца чыгунка сярод лясных гушчароў.Шынклер.Як ручай дарога ўецца.Зарыцкі.//перан. Круціцца, увівацца каля каго‑н. з якой‑н. мэтай. Віцца каля дзяўчыны.
3. Лётаючы, кружыцца. Каля твару назольна віліся камары.Мележ.
4. Уздымацца лёгкім струменьчыкам. З коміна віўся дымок.Якімовіч.
5. Развявацца (пра флаг, сцяг і пад.). Шум і гоман у сталіцы, Сцяг ля сцяга ўецца.Купала.
6.Зал.да віць.
•••
Віцца вужакай — падлізвацца, падлашчвацца да каго‑н.
Віцца роем — кружыцца, круціцца, чапляцца адно за другое (пра думкі).