кайда́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кайданоў. Кайданны звон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Адзывацца звонкім гулам (пра звон, гадзіннік і пад.). Звон, нібыта на хаўтуры, засмучона з вежы бомкаў... Дубоўка. // Звонка гусці. У палісадніку працавіта бомкаў чмель. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сярэ́браны в разн. знач. сере́бряный;
~ная руда́ — сере́бряная руда́;
~ная лы́жка — сере́бряная ло́жка;
с. звон — сере́бряный звон;
с. блішча́к — мин. сере́бряный блеск;
○ ~нае вясе́лле — сере́бряная сва́дьба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сярэ́браны, -ая, -ае.
1. Зроблены з серабра.
Сярэбраная лыжка.
2. Які змяшчае серабро.
Сярэбраная руда.
3. перан. Колерам або бляскам падобны да серабра.
С. іней.
4. Меладычна звонкі, высокага тону.
С. голас.
С. звон.
◊
Сярэбранае вяселле — дзень дваццаціпяцігоддзя шлюбнага жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзы́ньканне і дзі́ньканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзынкаць, дзінькаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Гэты звон не быў падобны ні на звон патэльні аб прыпечак, ні па дзынканне конскіх цугляў. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трызво́н ‘звон ва ўсе званы (у царкве)’ (Нас., Байк. і Некр., Шымк. Собр.), ‘перазвон’ (РБС), ‘распаўсюджаная чутка’, ‘гамонка, пагалоска’, ‘поўха’, ‘суровая вымова’, сюды ж трызво́ніць ‘званіць’, ‘голасна, публічна гаварыць пра нешта’ (Нас.). Да звон (гл.); прыстаўка тры‑ з ц.-слав.-рус. трь‑/тре‑, ст.-слав. трь‑ (напр., трьблаженъ ‘тройчы шчаслівы’) (Фасмер, 4, 95 і 97), параўн. трыкляты (гл.), серб. триклет ‘тройчы пракляты’. Аднак у дадзеным выпадку, магчыма, зыходнае рус. трезво́нить — першапачаткова было ‘званіць ва ўсе званы — па тры звоны’, бо святочны звон быў не менш як у тры звоны, трезвон ‘святочны звон увогуле’, дать трезвона ‘даць кухталя, грымака, каб у вушах пачуўся трызвон’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gebímmel
n -s разм. звон, перазво́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Glóckengeläut
n -(e)s, - звон, перазво́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zing [zɪŋ] n.
1. бра́згат, рэ́зкі звон або́ гуд
2. infml інтарэ́с, ціка́васць; узбу́джанасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
даку́чны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і дакучлівы. Дакучны камарыны звон Над рэчкай замірае. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)