Verbum

непрыкры́ты, -ая, -ае.

1. Не пакрыты зверху.

Працаваць з непрыкрытай галавою.

2. перан. Які адразу адчуваецца, яўны, відавочны.

Непрыкрытая хлусня.

|| наз. непрыкры́тасць, -і, ж.

надкало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -ко́латы; зак., што.

1. Раскалоць не поўнасцю.

Н. талерку.

2. Расшчапіць крыху зверху.

Н. палена.

|| незак. надко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

надпі́ска, -і, ДМ -пісцы, мн. -і, -сак, ж.

1. гл. надпісаць.

2. Тое, што змешчана зверху чаго-н. напісанага.

У рукапісе шмат надпісак.

закача́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што ў што.

Качаючы, пакрыць, абляпіць чым-н. зверху.

З. мяса ў цеста.

|| незак. зако́чваць, -аю, -аеш, -ае.

з-над, прыназ. з Р.

Ужыв. пры абазначэнні прадмета ці месца, зверху або з верхняй часткі якога накіравана дзеянне.

З-над Прыпяці даносілася песня.

накры́цца, -ры́юся, -ры́ешся, -ры́ецца; зак.

Пакрыцца, прыкрыцца чым-н. зверху.

Н. шынялём.

◊

Хвастом накрыцца (разм., неадабр.) — знікнуць, учыніўшы што-н.

|| незак. накрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

вага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Мерна разгойдваць што-н. зверху ўніз або з боку ў бок.

В. рычаг.

|| зак. павага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

абву́гліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Абпаліць зверху, па краях.

А. палена.

Пажар абвугліў дрэвы.

|| незак. абву́гліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абву́гліванне, -я, н.

абгні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе́; -гні́ў, -гніла́, -ло́; зак.

Стаць гнілым зверху ці з краёў.

Паркан абгніў і абваліўся.

|| незак. абгніва́ць, -а́е.