Versámmlungsplatz

m -es, -plätze

1) ме́сца схо́ду

2) збо́рны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Карчо́ўе ’месца, дзе багата пнёў і карэнняў’ (Яшк.). Зборны назоўнік, вытворны ад корч (гл.), з тыповым суфіксам ‑ovьje.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гаспо́да ’гаспадарка, двор’ (БРС), ’унутранасць панскага дома’ (Нас.), ’хата гаспадара, чужая хата’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. госпо́да, але рус. господа́ (мн. л. да господи́н), далей польск. gospoda, чэш. hospoda, ст.-слав. господа ’гасцініца’, серб.-харв. (зборны назоўнік) госпо̀да. Прасл. *gospoda па паходжанню зборны назоўнік да *gospodь ’пан, гаспадар’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 58–59; Слаўскі, 1, 324.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пе́нне (пе́ння) ’пер’е, якое адрастае пасля лінькі птушак’ (рас., Шатал.). Зборны назоўнік ад пень ∼ прасл. *pьnьje з суф. ‑ьje.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трасія́ ‘дрыгва, балота’ (Бяльк.), укр. тресія́ ‘тс’. Да трэсці (гл.), зборны назоўнік роднасны рус. пск. трясь, тре́сся, тря́сье ‘дрыгва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zbiórka

zbiórk|a

ж. збор; збіранне;

miejsce ~i — зборны пункт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Versámmlungsort

m -(e)s, -e

1) ме́сца схо́ду

2) збо́рны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zbiorowy

zbiorow|y

зборны; калектыўны; сумесны;

~е wysiłki — сумесныя намаганні;

bezpieczeństwo ~е — калектыўная бяспека;

~е wydanie dzieł — збор твораў;

rzeczownik ~y грам. зборны назоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

corporate

[ˈkɔrpərət]

adj.

1) карпарацы́йны

а) які́ ўтвара́е карпара́цыю

б) які́ нале́жыць да карпара́цыі

2) супо́льны, збо́рны; калекты́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вярце́п’е ’стромы пагоркаў, зарослыя алешнікам, лазняком, ажыннікам і г. д.’ (паўн.-віц., Нар. лекc.) — зборны наз. ад вярцеп (гл.) і суф. ‑ьje > ‑ʼe.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)