дэ-ю́рэ
(лац. de jure)
юрыдычна, на падставе закона, фармальна (проціл. дэ-факта).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
прамульга́цыя
(лац. promulgatio = публічнае аб’яўленне)
афіцыйная публікацыя, абнародаванне якога-н. дзяржаўнага акта, закона.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
інтэрпрэта́цыя, ‑і, ж.
Кніжн. Тлумачэнне, раскрыццё сэнсу чаго‑н. Інтэрпрэтацыя закона. Інтэрпрэтацыя тэксту. Інтэрпрэтацыя абрадавага фальклору. // Творчае раскрыццё вобраза або музычнага твора выканаўцам. Янка Купала дасягаў большага майстэрства перакладу, калі спалучаў пераклад з сваёй паэтычнай інтэрпрэтацыяй. Палітыка.
[Ад лац. interpretatio — растлумачванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
outrage1 [ˈaʊtreɪdʒ] n.
1. абурэ́нне, гнеў, пачуццё знява́гі
2. парушэ́нне зако́на/прысто́йнасці; ганьбава́нне;
an outrage against humanity злачы́нства су́праць чалаве́цтва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
несоблюде́ние незахава́нне, -ння ср.; (неоконч. действие) незахо́ўванне, -ння ср.; непрытры́мліванне, -ння ср.; (невыполнение) невыкана́нне, -ння ср.; неоконч. невыко́нванне, -ння ср.;
несоблюде́ние поря́дка, чистоты́ незахава́нне пара́дку, чысціні́;
несоблюде́ние пра́вил, зако́на невыкана́нне пра́віл, зако́на; см. соблюде́ние.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
са́нкцыя
(лац. sanctio = строгая пастанова)
1) зацвярджэнне вышэйшым органам якога-н. акта, што надае яму сілу закона;
2) юр. мера супраць парушэння закона, дагавора, абавязацельства (напр. эканамічныя санкцыі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
зако́ннік, ‑а, м.
Разм.
1. Знаўца законаў (у 1 знач.); заканазнавец. Усе цельшынскія законнікі і законніцы сышліся тут і горача судзілі погляды супраціўнага стану. Колас.
2. Той, хто строга прытрымліваецца закона. — Па закону ноччу не прыходзяць. — Законнік, — прамовіў раздражнёна Віктар. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казуі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. У юрыспрудэнцыі — прымяненне агульных артыкулаў закона да розных юрыдычных выпадкаў.
2. Кніжн. У сярэдневяковай схаластыцы і багаслоўі — прымяненне да асобных выпадкаў агульных дагматычных палажэнняў.
3. перан. Уменне адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні; кручкатворства.
[Ад лац. casus — выпадак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
abolitionist [ˌæbəˈlɪʃənɪst] n.
1. абаліцыяні́ст, прыхі́льнік адме́ны яко́га-н. зако́на
2. hist. удзе́льнік ру́ху за адме́ну ра́бства ў ЗША ў XVIII–XIX стст.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыярытэ́т, ‑у, М ‑тэ́це, м.
1. Першынство ў навуковым адкрыцці, вынаходніцтве і пад. Вучоным Расіі належыць прыярытэт адкрыцця Антарктыкі. «Беларусь».
2. Пераважаючае значэнне чаго‑н. Прыярытэт агульнасаюзнага закона. □ М. Гарэцкі паслядоўна абараняў прыярытэт прыгожага пісьменства, адметнасць літаратуры як спецыфічнай формы слоўнага мастацтва. Мушынскі.
[Ням. Priorität.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)