Кліч, заклік, воклік. Як толькі прагучаў на ўвесь свет магутны покліч Кастрычніка, Міхась Чарот спяшаецца на радзіму.Хведаровіч.Ад Дняпра на Нёман быстры покліч дзеда даляцеў, і няшчадна б’е фашыстаў усенароднай помсты гнеў.Машара.На ціхі Ганін покліч.. [Зіна] не адазвалася.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nawoływanie
н.
1. кліканне, скліканне;
2. прызыў, заклік;
3. гуканне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ermáhnung
f -, -en
1) угаво́рванне, за́клік (да чаго-н.)
2) заўва́га; вымо́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кліч, ‑у, м.
1.Заклік. Як гром пранёсся кліч: — Таварыш, прэч цара! — Далоў вайну!А. Александровіч.Над краінай прагучаў баявы кліч: усё для фронту!Данілевіч.
2. Крык, вокліч. — Трывога! — узвіўся над лагерам кліч.Мележ.Аднекуль паляцела безліч чаек і сваім сумным клічам абудзіла наваколле.Броўка.
•••
Кінуць клічгл. кінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апе́ль
(фр. appel = заклік)
1) кавалерыйскі сігнал, якім заклікаюць да збору;
2) удар правай выцягнутай нагой па зямлі ў час фехтавання, што азначае пачатак атакі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ло́зунг
(рус. лозунг, ад ням. Losung)
1) заклік, які ў кароткай форме выражае кіруючую ідэю, задачу, патрабаванне, а таксама плакат з такім заклікам;
2) уст. пароль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
orędzie
н.заклік; зварот; пасланне; урачыстая прамова;
wystosować orędzie — звярнуцца з пасланнем
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Órdnungsruf
m -(e)s, -e за́клік да пара́дку, заўва́га
éinen ~ ertéilen — закліка́ць да пара́дку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тсс — заклік да перапынку ў маўленні, захавання цішыні (ТСБМ), укр.тс, тсс, рус.тсс ‘ціха’, ‘цыц’, польск.ts, tss. Рэгіянальны выклічнік, які, відаць, генетычна звязаны з прыметнікам *tixъ, параўн. ням.still. З глухіх зычных складаецца адпаведны выклічнік у іншых еўрапейскіх мовах: чэш.pst,pšš, ням., славац., харв.pst і польск.pst, cyt, славен.st, pst, рум.sst, англ.hush, sh і інш. (ЕСУМ, 5, 666).