павечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.

Наблізіцца да вечара; змеркнуцца. Як толькі павечарэла, Туравец даў загад адыходзіць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траса́т, ‑а, М ‑саце, м.

У фінансавай справе — асоба, якой даецца загад заплаціць па пераводнаму вэксалю.

[Ням. Trassat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warn [wɔ:n] v. (of, against/about) папярэ́джваць; перасцерага́ць

warn off [ˌwɔ:nˈɒf] phr. v. дава́ць зага́д трыма́цца наво́ддаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozkaz, ~u

м. загад;

dowódca wydał rozkaz — камандзір аддаў загад;

złamać rozkaz — парушыць загад;

rozkaz na piśmie — пісьмовы загад;

mieć kogo na ~y — мець каго ў сваім распараджэнні;

z ~u — па загадзе;

rozkaz ! (wedle ~u!) уст. вайск. так!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папрасяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прасячы ўсё, многае. У канцы ліпеня генерал Фікельмонт даў загад знішчыць на Дняпры ўсе чаўны. Асобныя атрады выкапалі загад. У чаўнах, віцінах .., да апошняй душагубкі, папрасякалі днішчы. Караткевіч.

2. Пралажыць высечкай многа чаго‑н. Папрасякаць праходы ў лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́та, -ы, ДМ ро́це, мн. -ы, рот, ж.

Падраздзяленне ў пяхоце і некаторых іншых родах войск, якое ўваходзіць у склад батальёна.

Камандзір роты.

Санітарная р.

Цэлая р. каго-н. (перан.: надта многа).

|| прым. ро́тны, -ая, -ае.

Р. камандзір.

Загад ротнага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

say-so [ˈseɪsəʊ] n. infml зага́д, распараджэ́нне

♦

on smb.’s say-so па чыі́м-н. зага́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

предписа́ние ср.

1. (приказ) зага́д, -ду м., прадпіса́нне, -ння ср.;

2. (врача) прадпіса́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́канаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Ажыццявіць, здзейсніць (наказ, заданне, задуму і пад.).

В. план.

В. абяцанне.

В. загад.

2. Праспяваць, сыграць, станцаваць.

В. песню, танец.

|| незак. выко́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выкана́нне, -я, н.

Праверка выканання.

Прывесці ў выкананне.

Культура выканання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nullify [ˈnʌlɪfaɪ] v. fml

1. рабі́ць несапра́ўдным, касава́ць; анулява́ць (дагавор, пагадненне, загад)

2. зво́дзіць на нішто́/да нуля́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)