засакрэ́ціць сов., в разн. знач. засекре́тить;

з. зага́д — засекре́тить прика́з;

з. спецыялі́ста — засекре́тить специали́ста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыркуля́рны I циркуля́рный;

ц. зага́д — циркуля́рный прика́з

цыркуля́рны II циркуля́рный;

~ная піла́ — циркуля́рная пила́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гайда́, выкл., у знач. вык. (разм.).

1. Ужыв. як загад або заклік ісці куды-н.

Г. ў поле!

Г. ў лес па ягады!

2. Ужыв. для абазначэння хуткага адыходу, ад’езду куды-н.

Садзіся ў машыну і г. ў вёску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rozkazodawca

м. асоба, якая аддае загад (распараджэнне)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

до́сыць, прысл.

1. У дастатковай меры, даволі.

У доме ўсяго д.

2. (у спалучэнні з прым. або прысл.). Значна, у значнай ступені.

Задача д. складаная.

У пакоі д. утульна.

3. безас., у знач. вык. Выражае загад, патрабаванне.

Д. пустых размоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.

Наблізіцца да вечара; змеркнуцца. Як толькі павечарэла, Туравец даў загад адыходзіць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траса́т, ‑а, М ‑саце, м.

У фінансавай справе — асоба, якой даецца загад заплаціць па пераводнаму вэксалю.

[Ням. Trassat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warn [wɔ:n] v. (of, against/about) папярэ́джваць; перасцерага́ць

warn off [ˌwɔ:nˈɒf] phr. v. дава́ць зага́д трыма́цца наво́ддаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozkaz, ~u

м. загад;

dowódca wydał rozkaz — камандзір аддаў загад;

złamać rozkaz — парушыць загад;

rozkaz na piśmie — пісьмовы загад;

mieć kogo na ~y — мець каго ў сваім распараджэнні;

z ~u — па загадзе;

rozkaz ! (wedle ~u!) уст. вайск. так!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

папрасяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прасячы ўсё, многае. У канцы ліпеня генерал Фікельмонт даў загад знішчыць на Дняпры ўсе чаўны. Асобныя атрады выкапалі загад. У чаўнах, віцінах .., да апошняй душагубкі, папрасякалі днішчы. Караткевіч.

2. Пралажыць высечкай многа чаго‑н. Папрасякаць праходы ў лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)