Verbum

анлайнавы слоўнік

ГАЛІЯ́Ф,

у біблейскай міфалогіі волат-філістымлянін, забіты ў адзінаборстве пастухом Давідам, які пасля стаў царом Іудзеі.

т. 4, с. 465

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гол

(англ. goal)

1) забіты або прапушчаны ў вароты мяч (шайба);

2) ачко, якое залічваецца камандзе за забітыя ў чужыя вароты мяч або шайбу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Gefállene

sub m, f -n, -n

1) забі́ты, які́ загі́нуў (у баі)

2) распу́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́разаны

1. (выдалены) áusgeschnitten; мед тс operíert;

2. (выраблены) geschnítzt (з дрэва); geméißelt (з каменя);

3. (зарэзаны, забіты) níedergemetzelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zabity

zabi|ty

1. забіты;

~ci i ranni — забітыя і параненыя;

2. заўзяты; закляты;

~ty wróg — закляты вораг;

śpi jak ~ty — спіць як забіты;

kąt (świat) deskami ~ty — глухі куток; глуш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загна́ны

1. (стомлены) ábgejagt, ábgehetzt, ábgequält;

загна́ны конь ein ábgejagtes [ábgetriebenes] Pferd;

2. (забіты) éingeschüchtert;

◊ як загна́ны звер wie ein gehétztes Tier [Wild]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ско́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Абл. Блыха. — Не стой, Юрка, босы доўга на зямлі, а то скочкі на цябе паналазяць, дык заснуць не дадуць. Чорны. Спаў я як забіты і не чуў, як напаўзло на мяне ўночы безліч скочак ад кажуха, што далі накрыцца. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Афэ́рдала ’замораны, худы конь’, ’апушчаны, забіты чалавек’ (шарк., Цыхун, вусн. паведамл.). З яўр. (ідыш) a férdele ’конік’. Гл. таксама іншыя формы з няясным значэннем: фэрдала, нафэрдала (астрав., Жарт. песні, Мн., 1974, 611), якія могуць сведчыць у карысць сувязі з дыял. фэйдаць, фэндаць ’абрабляць, паскудзіць’, польск. faidać ’тс’; параўн. таксама бала дыял. офрден ’зношаны, стары’, у аснове якіх ляжыць, магчыма, супольнае запазычанне з невядомай крыніцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

то́чка

1. Забіты ў дно ракі кол, да якога прывязваецца рыбацкая лодка (Маз.).

2. Хады шашка, мышы пад зямлёй (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

загна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад загнаць.

2. у знач. прым. Змучаны, стомлены яздой, пагоняй і пад. Загнаны конь. Загнаны воўк.

3. перан.; у знач. прым. Забіты, запалоханы, прыніжаны. Бедны хлопчык быў загнаны, У бацькоў нялюбы сын. Колас. // Заняволены, прыгнечаны. Загнанае слова, ты, роднае слова. Грымні ж над радзімай зямлёй. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)