сялі́цца, сялю́ся, се́лішся, се́ліцца; незак.

1. Уладжвацца на незаселеных месцах; пасяляцца, займаць пад жыллё хату, участак; пра птушак, жывёл і пад.

С. на адведзеным участку.

2. перан. Пра пачуцці, настрой і пад.: узнікаць, напаўняць.

Надзеі на лепшае селяцца ў душы.

|| зак. пасялі́цца, -сялю́ся, -се́лішся, -се́ліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Logis

[-'ʒi:]

n - [-'ʒi:(s)], - [-'ʒi:s] кватэ́ра, жыллё

Kost und ~ — кватэ́ра і стол (харчаванне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lodging [ˈlɒdʒɪŋ] n.

1. (часовае) жыллё

2. pl. lodgings наёмная кватэ́ра;

He lives in lodgings. Ён здымае кватэру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хі́жа Прымітыўнае жыллё (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вігва́м, ‑а, м.

Купалападобнае жыллё індзейцаў Паўночнай Амерыкі з вецця, кары і шнур. [Індзейцы] жылі не ў хатах, .. а ў сапраўдных вігвамах, такіх, як малююць іх у школьных кнігах. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́лле, ‑я, н., зб.

Разм. Жылы (гл. жыла ў 1, 2 знач.). Крывёю паліліся не толькі шчокі, а і вушы, лысіна, шыя, на якой зараз жа павыпіналася жыллё. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айкані́мія

(ад гр. oikos = жыллё + onyma = імя)

сукупнасць айконімау пэўнай тэрыторыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

quarters [ˈkwɔ:təz] n. pl.

1. памяшка́нне, жыллё, кватэ́ра;

summer quarters ле́тняе памяшка́нне;

the King’s quarters рэзідэ́нцыя караля́

2. каза́рма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

са́кля, ‑і, ж.

Жыллё каўказскіх горцаў. Стаю адзін, Дзе саклі пад гарою У зоры ткуць З зыбучае імглы, Дзе над абрывамі Высока нада мною Між скал віюцца Горныя арлы. Трус.

[Груз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айкані́міка

(ад гр. oikos = жыллё + onyma = імя)

раздзел тапанімікі, які вывучае айконімы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)