ско́тский

1. (для скота) жывёльны, для жывёлы, быдля́чы;

2. перен. (грубый, подлый) сві́нскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атупе́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан атупелага. Такія моманты бывалі ў жыцці Сашкі Стафанковіча, момантны жывёльны страх быццам бы прарываў атупеласць яго галавы і сэрца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрааргані́зм, ‑а, м.

Нябачны простым вокам раслінны або жывёльны арганізм. Па думцы многіх вучоных, якая зараз не выклікае пярэчанняў, піянерамі жыцця на Зямлі былі мікраарганізмы. «Беларусь».

[Ад грэч. mikrós — маленькі і арганізм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заало́гія

(ад заа- + -логія)

навука, якая вывучае жывёльны свет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bestial

[ˈbestʃəl]

adj.

1)

а) зьве́рскі, лю́ты

б) юрлі́вы

2) зьвяры́ны, жывёльны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аргані́зм м., в разн. знач. органи́зм;

раслі́нны а. — расти́тельный органи́зм;

жывёльны а. — живо́тный органи́зм;

грама́дскі а. — обще́ственный органи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Víehhof

m -(e)s, -höfe жывёльны двор, двор для жывёлы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tíerisch

a жывёльны, звяры́ны; перан. лю́ты

~er Hass — лю́тая [звяры́ная] няна́вісць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зоаветэрына́рны

(ад зоа- + лац. veterinarius = жывёльны)

які датычыць гадоўлі, лячэння і выкарыстання жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

animality

[,ænɪˈmæləti]

n.

1) жывёльнасьць, зьвяры́насьць у чалаве́ку

2) зьвяры́нае жыцьцё

3) жывёльны сьвет

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)