*Кабе́лец, кобелец ’дыван’ (Нас.). Наяўнасць фанетычнай адзнакі (‑б‑ на месцы ‑в‑, параўн. рус. ковер) і супадзенне з польск. kobielec ’тс’ сведчаць пра запазычанне. Паводле лінгвагеаграфічнага крытэрыю, найбольш верагоднай крыніцай запазычання мог быць польскі перыферыйны дыялект. Параўн. каберац (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Idióm

n -s, -e лінгв.

1) ідыёма, ідыяматы́чны вы́раз

2) ідыём, дыяле́кт, гаво́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

иони́ческий

1. ист. іані́чны, іані́йскі;

иони́ческий диале́кт лингв. іані́чны (іані́йскі) дыяле́кт;

2. архит. іані́чны;

иони́ческий о́рдер (стиль) іані́чны о́рдэр (стыль).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Attic

[ˈætɪk]

1.

adj.

1) аты́цкі

2) клясы́чны (стыль)

2.

n.

жыха́р Аты́кі; аты́цкі дыяле́кт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Sicilian

[sɪˈsɪliən]

1.

adj.

сыцылі́йскі

2.

n.

1) сыцылі́ец -йца m., сыцылі́йка f.

2) сыцылійскі дыяле́кт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bavarian

[bəˈveriən]

1.

adj.

бава́рскі

2.

n.

1) бава́рац -ца m., бава́рка f.

2) бава́рскі дыяле́кт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Prussian

[ˈprʌʃən]

1.

adj.

пру́скі

2.

n.

1) пруса́к -а́ m., жыха́р Пру́сіі

2) дыяле́кт, які́м гаво́раць у Пру́сіі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

іані́чны

1. ист. иони́ческий, иони́йский;

~ная філасо́фія — иони́ческая (иони́йская) филосо́фия;

і. дыяле́кт — лингв. иони́ческий (иони́йский) диале́кт;

2. архит. иони́ческий;

і. о́рдар (стыль) — иони́ческий о́рдер (стиль)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Castilian

[kæˈstɪliən]

1.

adj.

касты́льскі

2.

n.

1)

а) гішпа́нская мо́ва

б) касты́льскі дыяле́кт

2) касты́лец -ьца m., кастылі́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГАВО́РКА,

найдрабнейшая адзінка дыялектнай мовы, сродак зносін жыхароў аднаго рэгіёна. Кожная гаворка (на Беларусі, напр., слуцкая, навагрудская, чэрвеньская) уяўляе сабой пэўную сістэму ўзаемазвязаных асаблівасцей: фанетычных, граматычных, лексіка-фразеалагічных, што функцыянуюць як элементы складанага моўнага арганізма. Група або некалькі груп мясц. гаворак, аб’яднаных агульнасцю рыс у фанетыцы, граматычным і лексічным складзе, утвараюць дыялект.

т. 4, с. 416

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)