тагды́, прысл.

Абл. Тады. Калі яна [цётка] заўважвала, бывала, Што ем я не са смакам, Тагды заўсёды трактавала: — Еш, дурань, бо то з макам! Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

imbecile​1 [ˈɪmbəsi:l] n.

1. infml ду́рань, ідыёт

2. med. імбецы́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cretin [ˈkretɪn] n.

1. infml ду́рань, бо́ўдзіла

2. med., dated крэты́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мя́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Драўляны таўкач, якім таўкуць бульбу, расціраюць харчовыя прадукты.

2. перан. Непаваротлівы, няспрытны чалавек (разм.).

◊

Дурань і мяла зломіць (разм., неадабр.) — неразумны чалавек і добрую справу сапсуе.

Ні ў кола ні ў мяла (разм., неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ідыёт

(лац. idiota, ад гр. idiotes = невук)

1) чалавек, хворы на ідыятыю;

2) перан. дурань, тупіца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Дурдо́ла ’дурыла, дурань’ (Нас.). Няясна. Нейкае кантамінаванае слова (першая частка да дур‑ ’дурны, дурань, дурыць’; параўн. адносна ўтварэння ў Насовіча таксама дуры́лда, дуры́нда ’дурань’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́ла ср., в разн. знач. са́ло; (свиное посоленное — ещё) шпик м.;

◊ залі́ць с. за ску́ру — (каму) навреди́ть (насоли́ть) (кому);

ду́рань-ду́рань, а с. лю́біць — погов. губа́ не ду́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Tróttel

m -s, - ду́рань, дурны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

arse [ɑ:s] n. BrE, slang

1. taboo зад, ду́па

2. ду́рань, бо́ўдзіла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bęcwał

м. дурань, асталоп, ёлуп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)